Irhala valley

Άσκηση συγχώρεσης #2

Με συγχωρώ όταν είμαι κουρασμένη και θέλω να κλειστώ στο καβούκι μου. Μου προκαλεί κάποια αμηχανία, όταν συμβαίνει και είμαι με πολύ κόσμο.

Άσκηση ευγνωμοσύνης #39 ξεβολέματος #19 Τουρκία

Για τα "down" που κάποιος έρχεται να στα κάνει "up".

Για το ότι αυτός ο άλλος είναι ο άνθρωπος του ξεβολέματος προηγούμενης άσκησης.

Για την κουκίδα που περιφέρεται στο χάρτη σα μύγα.

Για την έκφραση συναισθήματος, κάθε συναισθήματος.

Για όλες τις εκπλήξεις αυτού του ταξιδιού.

Για τα όχι που λέγονται έστω απολογητικά, αλλά λέγονται.

Για το coolness και την παιδικότητα.

Ξεβόλεμα να δίνω χρόνο στον εαυτό μου πριν αντιδράσω. Ευεργετικό, σοφό και διαχωριστικό για όσα αξίξουν και όσα δεν αξίζουν να αντιδράσω.

Για την εξωτερική και τυχαία βρισκόμενη ενίσχυση της ορθότητας κάποιων αποφάσεών μου.

Άσκηση συγχώρεσης #1

Σκεφτόμουν το μήνυμα του Πάσχα.

Θα ξεκινήσω άσκηση συγχώρεσης.

Με συγχωρώ που κάποιες φορές επηρεάζομαι ακόμα αρνητικά από συγκρίσεις.

Άσκηση ευγνωμοσύνης #38 ξεβολέματος #18 Τουρκία

Για το νυχτερινό τζαμί και το ραμαζάνι.

Για τους ανθρώπους και τα γέλια γύρω μου.

Για αυτό το παραπάνω που βρίσκω.

Για το δέος στα αλεξίπ.. ε αερόστατα.

Για τις εικόνες που με κατακλύζουν και παθαίνω διαλείψεις.

Για τα άτομα που με φοβίζουν και χώνομαι να τα γνωρίσω.

Για τα όρια που θέτω, είτε με πετυχημένο, είτε με όχι τόσο πετυχημένο τρόπο.

Για την κούραση των ποδιών μου.

Για την μοναχικότητα που καταφέρνω και ξεκλέβω μέσα σε τόσο κόσμο.

Για το κρεβατάκι που με φιλοξενεί.

Απώλεια

Το μόνο πράγμα που ειναι εξίσου δύσκολο με την απώλεια είναι η αβεβαιότητα ενόψει μιας πιθανής απώλειας.

Μερικές φορές το μάθημα που μας δίνει η θεραπεία μιας παλιάς απώλειας είναι η συνειδητοποίηση οτι δε μπορούμε να αποφύγουμε νέες απώλειες. Εάν λαμβάνουμε μέτρα ενάντια στις απώλειες, τότε διατρέχουμε τον κίνδυνο της απώλειας.

Παρά τις απώλειες και τους θανάτους, ολόγυρά μας η ζωή είναι γεμάτη από νέα ξεκινήματα.

Παιχνίδι

Εχετε παίξει ποτέ επιτραπέζιο με κάποιον που το έπαιρνε πολύ στα σοβαρά; Χάλια.

Έτσι, είναι και η ζωή, όταν την παίρνουμε πολύ στα σοβαρά.

Άσκηση ευγνωμοσύνης #37 ξεβολέματος #17 Τουρκία

Για τη διπλή θέση.

Για τη μελατονίνη.

Για τα όσα βλέπω, ακούω, μυρίζω, γεύομαι.

Για το πόσο εύκολα και βολικά κοιμάμαι.

Για τους ήχους έξω απο το ξενοδοχείο.

Για το άλλο κρεβατάκι.

Για το αυθεντικό χαμάμ και τη ρουτίνα των τούρκων.

Που δεν καταλαβαίνω γρι.

Που δεν κάθομαι στα αυγά μου.

Άσκηση ευγνωμοσύνης #36 ξεβολέματος #16 Πάσχα

Ετοιμάζω τις φωτογραφίες μου για τον επόμενο διεθνή διαγωνισμό.
Θα έχω και άλλη διάκριση;
Μεγάλη μέρα σήμερα με φωτογραφική αποχή.
Απλά και γεμάτα.
Μέσα σε όλα αυτά δε ξέχασα και τις δουλειές που είχα να κάνω.
Μια Μεγάλη Βδομάδα πλήρως βιωμένη.
Να'μαστε καλά. Και του χρόνου.

Άσκηση ευγνωμοσύνης #35 ξεβολέματος #15 Μεγάλο Σάββατο

Όσο αμαρταίνουμε, τόσο μας αγαπάει.

Μας δίνει μία ακόμα ευκαιρία.

Ευγνωμοσύνη και συγχώρεση.

Φέτος επικοινωνώ και συγκινούμαι με τη θυσία και το θαύμα της ανάστασης, όπως καμία άλλη φορά.

Έζησα και φωτογράφισα τα τελετουργικά, όπως καμία άλλη φορά.

Ξεπέρασα συστολές, όπως καμία άλλη φορά.

Διέσχιζα το λάκο για να επιστρέψω  στο σπίτι.

Τα αηδόνια γιόρταζαν και ο γκιώνης συνόδευε.

Καλή ανάσταση.

Χριστός ανέστη.

Άσκηση ευγνωμοσύνης #34 ξεβολέματος #14 Μεγάλη Παρασκευή

Βυζαντινοί ναοί, Άνω πόλη, φωτογραφική μηχανή και δύο φακοί.

Αρχική συστολή που έγινε συγκροτημένη άνεση και τελικά απόλαυση.

Φωτογράφιζα όσα ήθελα, διακριτικά και επίμονα, μέχρι να φέρω την εικόνα που είδα και φαντάστηκα.

Μέσα στους ανθρώπους και μακριά τους, ουτοπικές και υπαρκτές αποστάσεις.

Έζησα τη βυζαντινή πόλη στο μεδούλι της, καμπάνες, εκκλησίες, προαύλιοι, ενορίες, πιστοί και παπάδες που μας περίμεναν, πασχαλιές και ψαλμωδίες, η αστική και μεγαλοπρεπώς κατανυκτική περιφορά μέχρι και την τελευταία της σταγόνα, το παρκάρισμα του επιτάφειου εντός του ναού.

Τελετουργικά που μου έλειπαν, τα μπουσουλήματα, τα χαμένα κεφάλια, το ψαχούλεμα και το πλιατσικολόγημα για λουλούδια.

Το project μου που ανοίγει.

Η μη παραίτησή μου από ανθρώπους λόγω φόβου ότι παραιτούνται.

Η συντροφική οδήγηση δύο αυτοκινήτων στη νυχτερινή και ομιχλώδη εθνική οδό.

Το πιντί.

Ακόμα και η πακιστανική φακή.

Μεγάλη Παρασκευή, χαίρε!

Άσκηση ευγνωμοσύνης #33 ξεβολέματος #13 Μεγάλη Πέμπτη

Με τη φωτογραφική στην τσάντα.

Να τη βγάλω ή όχι;

Κολώνω.

Βγάλ'την.

Και απόλαυσα να ρέω μέσα στον κόσμο, μόνη και μαζί, ταυτόχρονα.

Μου αρέσει να ακούω τις σκέψεις μου και να προλαβαίνω τη ματιά μου, αυτό που βλέπω να το απεικονίσω όπως μάτια και φαντασία το αναδομούν φωτογραφικά.

Πόλη βυζαντινή, με τους πένθιμους ήχους από καμπάνες να ανακλώνται εν τη γενέσει τους, υπερφυσικά.

Καιρός βαρύς σαν τη λειτουργία με σβηστά φώτα.

Μα πού πάει ο σταυρός;

Ο κόσμος γιορτάζει κατανυκτικά.

Πάρκα με αραδιασμένα βυζαντινά μάρμαρα εντός τους αστικού κέντρου.

Πιο πριν επαγγελματική συνεργασία με ενσυναίσθηση και σεβασμό.

Μετά ιταλικός μεζές, κρασί και σπίτι από φτηνά τσιγάρα, δύσκολο να συγκρατήσω τη συγκίνηση.

Τα χελιδόνια ανακλούν και αυτά τα στροβιλίσματά τους στα αστικά συγκροτήματα, ακόμα και τη νύχτα και θυμίζουν τη σηματοδότηση της φοιτητικής άνοιξης. Επιτάφειοι, πορτραίτα, παλιοί γνώριμοι και ουσιαστικά αρχή Μεγάλης Βδομάδας.

Αηδόνια, κοκόρια, γκιώνηδες και σκυλιά, οι ήχοι της επιστροφής.

Ο λάκος πάλι κάνει το θαύμα του.

Άσκηση ξεβολέματος #12

Η επιλογή έναντι της ανάγκης.
Η ουσία έναντι της επιφανειακότητας.
Η ευθυκρισία.
Η επιλογή να αφεθείς στο να μη κερδηθείς.
Η επιλογή να αφεθείς στο να τολμήσεις.
Η άφεση.

Άσκηση ευγνωμοσύνης #32

Για την αναγνώριση στη δουλειά.
Για την ικανότητα που αυξάνεται.
Για όσα πετυχαίνω.

Άσκηση ξεβολέματος #11

Δεν έχω κάτι σήμερα.

Απλά θέλω να μην καταπιέζομαι.

Ίσως ξεβόλεμα είναι και αυτό.

Άσκηση ευγνωμοσύνης #31

Για την υγεία μου.

Για τη σταθερότητα στις ζωές μας.

Για το πιντί.

Για την οικογένεια.

Άσκηση ξεβολέματος #10

Είμαι πιο ευέλικτη και αξιολογώ τις προτεραιότητές μου πριν νιώσω δυσαρέσκεια.

Μπορώ και ζητάω πιο χαλαρά αυτό που θέλω.

Όχι απλά δε γκρίνιαξα, αλλά έδωσα μόνη μου και ταχύτατα λύση σε ατυχές περιστατικό που μου συνέβη χτες.

Στο σημερινό πανικό υποχρεώσεων, κράτησα τη ψυχραιμία μου και κατάφερα να οργανώσω όλα όσα έπρεπε.

Αρχίζω και επεξεργάζομαι ένα άλλο εργασιακό μοντέλο, που πιο πριν θεωρούσα ότι δε μπορώ καν να το θεωρήσω ως πιθανότητα.

Άσκηση ευγνωμοσύνης #30

Για αυτούς που νοιάζονται για τα όρια μου χωρίς να με κάνουν να νιώσω άσχημα.

Για τους καλούς μου Αθηναίους γείτονες που όταν μαγειρεύουν vegan φαγητό, μου φέρνουν.

Για την ταχύτητα της γεωγραφικής μετακίνησης.

Για τη Μεγάλη Βδομάδα που μπαίνει και αγαπώ.

Άσκηση ευγνωμοσύνης #29

Για το ότι είμαι ανθεκτικό αλάνι.
Διατηρώ τις αξίες μου επώδυνα, ενώ μπορώ να μου δώσω εύκολη ικανοποίηση.
Για το ότι συνεχίζω την πιστοποίηση.
Για το ότι τα καταφέρνω με τους στόχους μου.
Για τη μουσική που ακούω.
Για το κρεβατάκι που με περιμένει.
Για το ότι μια αγκαλιά δεν είναι ανάγκη να είναι φυσική για να την αισθανθώ.
Για το ότι μπορώ και τη δίνω και εγώ σε μένα.
Για τη σκληρή επιφανειακότητά σου που μου κατέδειξε την ανάγκη να μάθω να είμαι πιο ανθρώπινη, πρώτα με εμένα.
Για το ότι τίποτα δεν πάει χαμένο.

Άσκηση ξεβολέματος #9

Ελπίζω να μη το διαβάσεις ποτέ αυτό.

Θα μπορούσα να πονέσω την ευάλωτη εικόνα σου.

Τώρα η αγάπη έχει φύγει.

Ξέρω ακριβώς τι φοβάσαι, τι πιστεύεις.

Για μένα, αλλά και για σένα.

Δε θα το κάνω.

Στη ζωή δεν έχει δώσει κανείς εγγυήσεις ότι δε θα μας αντιμετωπίσουν επιφανειακά.
Αποδεκτό και προχωράω.

Κάποτε σε αγάπησα.

Και όσο μεγαλώνω, η αγάπη γίνεται πολύτιμη, ακόμα και η ανάμνησή της.

Ευτυχώς περνάει ο χρόνος και όλα μπαίνουν στη σωστή τους διάσταση.

Το ξεβόλεμα είναι ότι δε θα βολευτώ στην ευκολία μιας αποδομητικής ευθυκρισίας.

Δίνεις πολλές μάχες με και για την εικόνα σου.

Δε θα σου προσθέσω άλλη μία.

Θα με πάω κόντρα - άσκηση ξεβολέματος #8

Θέλω να προσέξω.
Να μη βιαστώ.

Να μη χαθώ εύκολα στην οικειότητα μιας νέας αγκαλιάς, στην εξερεύνηση ενός νέου κόσμου.
Να μη βιαστώ.

Να μην ενθουσιαστώ.
Και ενώ ζω για τον ενθουσιασμό της εξερεύνησης, εδώ θέλω να με αυτορυθμίσω.

Μια αγκαλιά, όπως τη θέλω.

Μου λείπει.
Και είναι επικίνδυνο.

Άσκηση ξεβολέματος #7

Στρώνομαι στο διάβασμα, ακόμα και για μία ώρα.
Αποφεύγω το λόγο που μπορεί να ακουστεί επικριτικός και εκφράζω σκέψεις και συναισθήματα για μένα.
Εκφράζω πιο εύκολα κάποια μικρά όρια χωρίς ενοχές. 
Μου βγαίνει πλέον αυθόρμητα να φροντίσω τον άλλον.

Άσκηση ευγνωμοσύνης #28

Για το ότι αυτό το συναίσθημα είναι ζωντανό.
Για την αττική βόλτα.
Για την επικοινωνία.
Για τη δοτικότητα.

Άσκηση ευγνωμοσύνης #27

Για το πείσμα μου να περάσω τη μέρα χτες όπως ήθελα και να σηκωθώ σήμερα από τα άγρια χαράματα να ετοιμάσω την παρουσίαση.
Για τα συγχαρητήρια βροχή από CEO και managers.
Για τη δικαίωση.
Για την 5-ωρη αρμένικη έξοδο με την ομάδα μου, φαί, ποτό και γέλιο!
Για την απλότητα που μου έλειψε.
Για το πόσο γεμάτη νιώθω.
Για το πόσο αλάνι είμαι.
Ένα αλάνι διά πυρός και σιδήρου με αυτοκριτική και αυτογνωσία, που επιζεί αλώβητα αυθεντικό και πλησιάζει τρέχοντας σχεδόν τις αξίες και τους στόχους του.
Με πλημυρίζει η χαρά.
Το κρεβατάκι όμως υπερτερεί.

Άσκηση ξεβολέματος #6

Δοκιμάζω αυτά τα βλέμματα. Αχ...
Και πιάνω αντίστοιχα πάνω μου.
Μπαίνω σε αυτά τα χωράφια,
του δελεαστικού φόβου.

Αφήνω το θυμό πίσω.
Και δίνω ελευθερία.

Επιμένω και δίνω λύσεις σε αυτά που θέλω και δεν τα παρατώ, παρά την πίεση χρόνου, και τελικά τα καταφέρνω όλα.
Επόμενως στόχος: my personal cloud system.

Άσκηση ευγνωμοσύνης #26

Για την άρση των ελεγκτικών αποφάσεων, δεν είχαν την καταστροφική επίδραση που φοβόμουν.
Για τη σταθερή πλέον οικειότητα και σύνδεση με τους ανθρώπους γύρω μου.
Για το ότι αύριο είναι Παρασκευή.

Άσκηση ξεβολέματος #5

Κάποιες περιοριστικές αποφάσεις άρθηκαν εμπράκτως.
Ενδεχομένως με καλό αποτέλεσμα. Μέσα μου πάντως σίγουρα. Πιο ανάλαφρη.
Ξεβόλεμα και σε κάποια εναπομείναντα στερεότυπα συμπεριφοράς, τα αλλάζω.

Άσκηση ξεβολέματος #4

Αποφάσισα να αναιρέσω κάποιες αποφάσεις μου που έχουν κάποιον περιοριστικό χαρακτήρα.

Σήμερα, όχι απλά δεν ένιωσα καμία ενοχή που δεν περίμενα κάτι από άλλον, αλλά χαιρόμουν πηγαία για τα δώρα που έκανα σε εμένα με κορύφωση την αυθόρμητα οργανωμένη γιορτή.

Το να έρθω Αθήνα για τα γενέθλια μου έδωσε την ανάμνηση μια μέρας με πληρότητα.

Άσκηση ευγνωμοσύνης #25

Η μέρα ήταν δώρο.

Από μένα σε μένα.

Και στην πορεία ενσωματώθηκαν και άλλοι άνθρωποι.

Αυθόρμητα και απρόβλεπτα.

Λουλούδια, τούρτα, κεράκια, χορός, κέφι, γέλια, βλακείες αλλά και χρόνος δικός μου να απολαύσω όλη τη μέρα, όπως ήθελα.

Από εδώ και στο εξής μόνο δώρα για μένα και για τους ανθρώπους μου.

Χρόνια μου πολλά!

Σε ευχαριστώ μάνα!

Άσκηση ξεβολέματος #3

Σηκώθηκα να έρθω στην Αθήνα για να γιορτάσω τα γενέθλια στην ενήλικη ζωή μου.

Άρχισα να διεκδικώ ευκαιρίες, ή έστω να επεξεργάζομαι να το κάνω, που πριν απέκλεια.

Είμαι πιο ευέλικτη, νοητικά, στις μετακινήσεις.

Αντέχω τη θλίψη των διαπιστώσεών μου, ή έτσι νομίζω.

Αντέχω και το θυμό αυτών.

Είδα το θάνατο των σαλιγκαριών, ενώ θα μπορούσα να το αποφύγω.

Άσκηση ευγνωμοσύνης #24

Για τις πρώτες ευχές. Πόσο προσωπικές είναι οι πρώτες ευχές.

Πόσο νοιάξιμο κρύβουν.

Για το πρώτο δώρο από χτες ακόμα.

Για το πόσο εύκολο είναι να ταξιδεύεις.

Για την παραγωγική μέρα στη δουλειά.

Για όσους νοιάζονται.

Για τα δύο σπίτια.

Θυμός, φόβος, όριο #2

Θυμώνω όταν μιλάς με τις ώρες για το τραπεζάκι σου, για τον πατέρα σου και άλλα δικά σου θέματα και δε με συμπεριλαμβάνεις στη κουβέντα.

Φοβάμαι ότι δε νοιάζεσαι για μένα.

Όριο:

Όταν μιλάς εκτεταμένα για δικά σου πράγματα σα να μονολογείς και δε προσπαθείς να συμμετέχω στην κουβέντα, έρχομαι σε άβολη θέση. Θέλω να συμμετέχουμε και οι δύο ενεργά στην κουβέντα και να με ρωτάς για την άποψη/εμπειρίες μου κλπ.

Θυμώνω όταν κάνεις για μένα χιούμορ που με παρουσιάζει σαν αντικείμενό σου.

Φοβάμαι ότι δε σέβεσαι την εικόνα μου, όσο τη δική σου.

Όριο:

Όταν κάνεις για μένα χιούμορ που με παρουσιάζει σαν αντικείμενό σου, έρχομαι σε άβολη θέση. Θέλω να σταματήσεις να το κάνεις, ιδιωτικά και δημόσια.

Άσκηση ξεβολέματος #2

Συνήθως περίμενα από τους άλλους να προτείνουν και να οργανώσουν φυσιολατρικά τσιμπούσια.

Ε, προχτές το πρότεινα εγώ στη ξαδέρφη μου και το υλοποιήσαμε πολύ εύκολα σήμερα.

Σα να γύρισα από ελεύθερο νυχτερινό κάμπινγκ.

Κάναμε μια καθημερινή να μοιάζει νυχτερινό survivor.

Πήρα πρωτοβουλία να συντηρήσω την ομαδική δραστηριότητα του σεμιναρίου και μετά την ολοκλήρωσή του, επειδή όλοι την αγαπήσαμε και δε θέλαμε να την αποχωριστούμε. Σκεφτόμουν πόσο κρίμα είναι να χαθεί ένα τέτοιο momentum με τέτοιο συντονισμό.

Σε κοιτούσα με ευγνωμοσύνη μετά από καιρό αποχαιρετώντας σε. Δεν ήξερα πόσο δεν ήξερα να θέτω και να σέβομαι όρια.

Μπόρεσα να αποχαιρετήσω με δάκρυα και πόνο ένα απώτερο παρελθόν ζούγκλας, που μόνο τώρα κατάλαβα πώς και γιατί ήταν τέτοιο. Έχω μπροστά μου το φως ενός φάρου να με οδηγεί μακριά της.

Αποφάσισα τελικά για το ταξίδι και αύριο θα το κλείσω.

Μπράβο 30, μπράβο Υ, αυτό που κάνατε και κάνετε με τα όρια είναι από μόνο του ένα ακόμα ταξίδι, ίσως από τα μεγαλύτερα.

Άσκηση ευγνωμοσύνης #23

Για αυτό το βράδυ. 

Το φεγγάρι, τους ήχους του ρηχού κύματος, τη νύχτα γύρω μας.

Για το σεμινάριο και την αξιοπρέπεια όλων μας.

Για όσα κατάλαβα για μένα μαζί σου. 

Για όσα καταλαβαίνω μαζί σας.

Και ας λυπάμαι πολύ.

Θυμός, φόβος, όριο

Είμαι θυμωμένη γιατί δε μου δίνεις χρόνο να μιλήσω για τις ανάγκες μου.

Φοβάμαι ότι δεν υπάρχω για σένα.

Όριο:

Όταν σου εκφράζω τα όρια μου και εσύ τα προσπερνάς στην κουβέντα χωρίς να τα ακούσεις ή μου επιτίθεσαι προσωπικά ή με ερμηνεύεις, νιώθω θυμό. Θέλω να σταματήσεις να το κάνεις και να μου δώσεις χρόνο να μιλήσω για αυτά.

Είμαι θυμωμένη γιατί δεν κάνεις την αυτοκριτική σου και κατηγορείς αποκλειστικά εμένα.

Φοβάμαι ότι δεν είμαι τόσο σημαντική για σένα, όσο ο εαυτός σου.

Όριο:

Όταν εκφράζω κάτι για σένα, χωρίς να σε προσβάλλω, αλλά σε ενοχλεί και μου επιτίθεσαι προσωπικά ή με ερμηνεύεις, νιώθω θυμό. Θέλω να σταματήσεις να το κάνεις. Αντ'αυτού μπορώ να ακούσω τι έχεις να πεις χωρίς να αναφέρεσαι καθόλου σε εμένα.

Είμαι θυμωμένη γιατί ο μόνος τρόπος να ικανοποιήσω τις ανάγκες μου είναι να φύγω από εσένα.

Φοβάμαι ότι δε με αγαπάς τόσο για να με κρατήσεις.

Είμαι θυμωμένη για όσα μου είπες.

Φοβάμαι ότι δε με καταλαβαίνεις σαν άτομο.

Είμαι θυμωμένη γιατί σπάνια μου εκφράζεις τη χαρά σου, ενώ συχνά μοιράζεσαι στενάχωρα πράγματα.

Φοβάμαι ότι δεν εκτιμάς αυτά που κάνουμε μαζί.

Είμαι θυμωμένη που πας εκδρομές με φίλες σου που δεν ξέρω, όταν εγώ δε μπορώ.

Φοβάμαι ότι με αντικαθιστάς.

Όριο:

Όταν εγώ δεν είμαι διαθέσιμη και κανονίζεις να πας εκδρομή με διανυκτέρευση με κάποια φίλη σου που δεν τη γνωρίζω, τότε έρχομαι σε άβολη θέση. Θέλω να σταματήσεις να κάνεις εκδρομές με διανυκτερεύσεις με φίλες σου που μου είναι άγνωστες.

Είμαι θυμωμένη που αμφισβητείς το

χρόνο που υπολογίζω ότι χρειάζομαι για να βγάλω το project που μου δίνεις.

Φοβάμαι ότι με υποτιμάς.

Όριο:

Όταν μου δίνεις project για να υπολογίσω το χρόνο του ρόλου μου και το αμφισβητείς, τότε νιώθω άβολα. Θέλω να σταματήσεις να το κάνεις και να εμπιστεύεσαι τις εκτιμήσεις μου. Σε αντίθετη περίπτωση, δε θα εγγυηθώ για την ποιότητα που μπορώ να προσφέρω.

Είμαι θυμωμένη που μου φέρνεις νέα projects, ενώ σου έχω πει ότι δυσκολεύομαι ακόμα και με τα υπάρχοντα και χρειάζεται να είμαι σε μια διαρκή άμυνα.

Φοβάμαι πως δε με σέβεσαι.

Όριο:

Οταν μου φέρνεις νέα projects, ενώ σου έχω πει ότι δυσκολεύομαι ακόμα και με τα υπάρχοντα, τότε νιώθω άβολα. Θέλω να σoυ δίνω μια λίστα με τα projects που έχω και το φόρτο τους, ώστε να θέτουμε τις προτεραιότητες τους, δεδομένης της διαθεσιμότητάς μου.

Άσκηση ευγνωμοσύνης #22

Για τη βόλτα στο δάσος για σπαράγγια, ενώ έβρεχε, χωρίς ομπρέλα.

Για τον αέρα που φυσάει.

Για τα επικοινωνιακά μοτίβα που αναγνωρίζω.

Για τον απογευματινό ύπνο.

'Ασκηση ξεβολέματος #1

Ξεκινάω αυτή την άσκηση.
Αρχίζω να ψάχνω για Bali.
Διαπραγματεύομαι νοητικά μια μεγάλη εκδρομή, ενώ προσωρινά την είχα αποκλείσει.
Απομονώνω τον εαυτό μου από συγκεκριμένα ερεθίσματα.
Θα γράψω για θυμούς που έχω νιώσει αναφερόμενη στους παρασκηνιακούς φόβους μου.
Βγήκα για σπαράγγια με το που ξεκίνησε να φυσάει, λίγο πριν τη βροχή, και σκεφτόμουν τι ωραία θα είναι και πόσο βαριέμαι να πάω.
Αρχίζω και αμφισβητώ βεβαιότητες για την επαγγελματική ζωή μου.
Φωτογράφιζα στιγμιότυπα σε ένα στυλάτο event, ενώ παλιότερα δε θα ένιωθα τόσο άνετα, και διαπίστωσα πόσο μου άρεσε η αέρινη άνεση να κινούμαι μέσα και να φωτογραφίζω κόσμο που δεν ξέρω.
Απομακρύνομαι από εύκολες αντιδράσεις.
Αγόρασα σαλιγκάρια χωρίς να ξέρω ακριβώς τι θα τα κάνω, αν και πώς θα τα μαγειρέψω και κατά πόσο θέλω να επιβαρύνω το κάρμα μου βράζοντας ή τηγανίζοντας τόσες ζωντανές ψυχούλες.

Rain today, asparagus day

Fast track emotions

Κολακείες, κοπλιμέντα, 

επιθέσεις, κατηγορίες 

και ό,τι μπορεί να εγείρει εύκολο συναίσθημα.

Ούτε high, ούτε deep.

Deep για deep.

Άσκηση ευγνωμοσύνης #21

Για τη φωτογραφική διάκριση για συμμετοχή σε διεθνές φεστιβάλ φωτογραφίας.

Για το νανούρισμα για 2 φωνές σε λα μινόρε.

Για τις φίλες.

Για το χρόνο.

Για τον ήλιο.

Για τη χαρά.

Για την υποψία.

Για την ολοκλήρωση της άσκησης 21 ημερών. Μπορεί και να τη συνεχίσω. Μου έμαθε πολλά.

2000 στροφές

Για καλή λειτουργία, βιωσιμότητα και μικρή κατανάλωση καυσίμου.

Ούτε πιο πάνω, ούτε πιο κάτω.

Και ας με προσπερνούν, ενώ πριν τους προσπερνούσα εγώ.

Δεξιά λωρίδα, μουσική και χαλαρότητα.

Διάσχιση πόλεων, βορράς-νότος στην Αθήνα, δύση-ανατολή στη Θεσσαλονίκη.

Πυξίδα για μεγάλες αποστάσεις.

Γεια σου ρε Νταιζάρα, φιλοσοφώ μαζί σου απόψε!

Άσκηση ευγνωμοσύνης #20

Για το ξενοδοχείο και την ηρεμιστική θέα.

Για το κουλτουριαρέικο event α λά Υ που εξελίχθηκε σε παρτάρα.

Για το coolness που άρχισα να νιώθω μετά το τέλος της ελπίδας και για τον σχεδόν ασύστολα παιδικό αυθορμητισμό.

Για τους υπέροχους ανθρώπους που γνωρίζω και (ξανά)έχω, τη ζεστασιά και το αμοιβαίο νοιάξιμο που χτίζεται χωρίς πολλή βαβούρα.

Που μετά από τόσο καιρό ήμουν σε μέρος με μουσικάρες, ελεύθεροι να κουνηθούμε όσο γουστάρουμε.

Για το στυλ που έρεε άφθονο στο

χώρο ακόμα και από τα ντουβάρια.

Για τη λειτουργία που πρόλαβα σε έναν κατανυκτικό βυζαντινό ναό.

Για το λουλουδάκι της ζωής που μας κοιτάει και είμαστε όλος ο κόσμος του, για το πρωτόγνωρο αυτό συναίσθημα, την ευθύνη και την εξάρτηση από αυτή την πηγή ζωής.

Για την αδερφή μου που είναι η καλύτερη φίλη και το πιο κουλ άτομο που ξέρω.

Για αυτό το κορίτσι που ήρθε στη ζωή μου ως mentee και με νιώθει ως μεγάλη της αδερφή, για όλη αυτή την ειλικρίνεια, την αυθεντικότητα και το σπάνιο του χαρακτήρα της που με βοηθά και εμένα με το παράδειγμά της να διαχειριστώ δικές μου δυσκολίες.

Για το θυμό που χρησιμοποιώ ως δείκτη πλέον οτι πρέπει να προβώ σε αλλαγές και που ήδη άρχισα να αντιλαμβάνομαι σε ποιον νέο τομέα χρειάζεται να εφαρμόσω.

Για το ότι μετά από τόσες εναλλαγές παραστάσεων, ξενοδοχεία, φαγητά, εκκλησίες, κόσμος, πάρτυ, μουσικές, γυρνάω για να κοιμηθώ σε ένα σπίτι που το περιβάλλει ο ήχος του γκιώνη και το φως του φεγγαριού.

Ελαφρύτητα

Άσκηση ευγνωμοσύνης #19

Και για τα τρία όνειρα, κυρίως για το συμβολισμό του επικίνδυνου μηχανισμού που 

1) μπορούσε να με τεμαχίσει

2) δεν καταλάβαινα πώς και πότε λειτουργούσε

3) με εγκλώβιζε στις τροχαλίες του

και που κατάφερα να ξεφύγω ασφαλής, χωρίς να χρειαστεί να ρισκάρω κάτι.

Πόσο προνομιούχα είμαι που γράφω και βλέπω από το παράθυρό μου όλη τη νυχτερινή τροχιά του φεγγαριού.

Διάφανο μπουκάλι, θυμός και ελπίδα

Ο θυμός είναι η προσοχή που στρέφεται στον άλλον με αρνητικό πρόσημο.

Ο θυμός με θετικό πρόσημο είναι η ελπίδα.

Το τέλος της ελπίδας είναι η αρχή της ελευθερίας.

Θυμός και ελπίδα, μια μάταιη εναλλαγή προσήμων μιας ματιάς που αναμένει από κάποιον άλλον κάτι.

Ποτέ από τον εαυτό.

Θυμάμαι ως παιδί, ένιωθα σα διάφανο μπουκάλι, όταν οι ανάγκες μου ήταν αόρατες. Ένιωθα η ίδια αόρατη, υπήρχα, αλλά ήμουν διάφανο μπουκάλι, όταν χρειαζόταν να με ακούσουν. Και εκεί με έσωζε ο θυμός, γέμιζε το μπουκάλι μήπως και δουν ότι υπάρχει και έχει περιεχόμενο.

Ως ενήλικας, όταν παραβίαζαν τα ίδια όρια, δλδ με αντιμετώπιζαν σα διάφανο μπουκάλι, ο θυμός έδινε περιεχόμενο.

ΥΓ: Πέτυχα ένα σκίτσο σχετικό: ήταν δύο σε κλειστό χώρο και ο ένας "στόλιζε" τον άλλον "είσαι το ένα, το άλλο..." κλπ. και ο άλλος του φώναζε να σταματήσει και να φύγει. Ο πρώτος συνέχιζε το βιολί του, προσθέτοντας και την αγένεια στις ιδιότητες του άλλου, όσο ο δεύτερος εξαγριωνόταν που δε μπορούσε να αποφύγει την προσωπική επίθεση. Γινόταν αντιληπτό ότι ο πρώτος βρισκόταν στο φυσικό χώρο του δεύτερου. Σε κάποια φάση, ο πρώτος ρωτάει έκπληκτος το δεύτερο: "Μα γιατί εξοργίζεσαι; Μήπως έχεις και πρόβλημα θυμού;"

Άσκηση ευγνωμοσύνης #18

Για το ανοιχτό νυχτερινό παράθυρο.
Για τα πόδια που κρυώνουν από τον κρύο ανοιξιάτικο αέρα.
Για τον γκιώνη που με θυμήθηκε και ήρθε.
Για τα σκυλιά που δε σταματούν να αλυχτούν τη νύχτα.
Για τον καιρό που μυρίζει Πάσχα και η φύση εξ-οργιαστικά ηρεμεί.
Για τη νύχτα που είναι φίλη μου.
Και οι λόφοι πάντα σύντροφοι.
Για τα ματάκια που με κοιτούν με λατρεία, λαχτάρα και ανυπομονησία.
Για το παιδάκι που θέλω να δώσω χαρά και ηρεμία, μα πάνω απ'όλα σεβασμό και ελευθερία να απλώσει την προσωπικότητά του.
Για τους νέους οραματισμούς.

Into the wild (spring)

Άσκηση ευγνωμοσύνης #17

Για τους ανθρώπους που με "βλέπουν" εύκολα, χωρίς και οι ίδιοι να ξέρουν γιατί.
Για το φεγγάρι έξω από το παράθυρο.
Για τη γεμάτη αγκαλιά, ενώ διάβαζα.
Για τα παιχνίδια στον κήπο.
Για το αηδόνι που κελαηδούσε όλη μέρα.

Κόκκινες γραμμές

Εγωισμός/εγωκεντρισμός

Κακία

Δειλία/παθητικότητα

Μιζέρια

Κόμπλεξ/τοξικότητα/έλλειψη αυτοκριτικής

Απιστία

Βία

Τεμπελιά

Ανευθυνότητα

Εξαρτήσεις/καταχρήσεις/σπατάλες/έλλειψη αυτοελέγχου

Ψέματα

Απολυτότητα

Κακή φυσική κατάσταση

Άσκηση ευγνωμοσύνης #16

Για τη ζήλεια που αντιμετώπισα με συμπόνοια και αγάπη.

Για την επίθεση που αντιμετώπισα με συμπόνοια.

Για τη βόλτα με ομπρέλες και γαλότσες μέσα στη νυχτερινή βροχή.

Για την τύπου κρέπα Περέκ που έκανα.

Για το όνειρο που είδα χτες.

Για το ότι δε "τσιμπάω".

Άσκηση ευγνωμοσύνης #15

Για κάθε ερώτηση για τη ζωή του άλλου.

Για κάθε χαμόγελο.

Για τους φίλους γύρω μου.

Για την οικογένειά μου.

Για το παιδάκι που μου μαθαίνει μια νέα μορφή αγάπης.

Για το γεμάτο αγάπη και κόσμο σαββατοκύριακο.

Για το καλό το κρεβατάκι.

Για την ειρήνη γύρω μας και όσο μπορούμε μέσα μας.

Καληνύχτα κόσμε.

Ας γιατρέψουμε τις πληγές μας.

Καληνύχτα Ουκρανία.

Σε σκέφτομαι.

Καληνύχτα Πάτρα.

Επίσης.

Προτεραιότητες

Ξέρω δύο ανθρώπους με τις εξής προτεραιότητες:

1. Να μην απειληθεί η εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους

2. Ο,τιδήποτε άλλο με την ανάλογη σειρά προτεραιότητας.

Και με τους δύο, η θέση μου ήταν πολύ άβολη.

Όταν όμως αντιλήφθηκα την παραπάνω λίστα, τα πράγματα που έμοιαζαν παράλογα απέκτησαν λογική.

Ως προς τις δικαιώσεις που ήθελα, ήρθε η πιο σημαντική.

Ας είναι. 

Έθεσα τα όριά μου με αγάπη.

Αντέκρουσα την επίθεση με αγάπη.

Στάθηκα στο φόβο με αγάπη.

Και δέχτηκα την αναγνώριση, για πρώτη φορά.

Με κοιτάω στον καθρέφτη πριν ξεβαφτώ.

Είμαι πολύ όμορφη.

Αλλά κυρίως γαλήνια.

Και ας πονάω.

Ξαφνιάζομαι.

Τα μάτια μου φέρουν αλήθεια.

Όλοι μπόρεσαν να τη δουν, αλλά δεν κατάφεραν όλοι να τη συγκρατήσουν.

Άσκηση ευγνωμοσύνης #13 #14

Ευγνωμοσύνη.

Για όλο τον πόνο.

Όπως η Dalida με την Iolanda,

έτσι και η 30 με την Υ,

η μικρή στοιχειώνει τη μεγάλη.

Το δεύτερο δίπολο σιγά σιγά γεμίζει με αγάπη,

αλλά υπάρχει πολύς πόνος.

Πόνος που ξεσπάει στις τέχνες.

Λύνεται με δάκρυα.

Ευγνωμοσύνη για τις τέχνες.

Διαυγείς συνειδητοποιήσεις που κόβουν σα χειρουργικό μαχαίρι.

Η συμπεριφορά ενός πατέρα.

Μεγάλη αγάπη, αλλά και μεγάλη ασφυξία.

Η ανυπαρξία χώρου να ακουστούν οι ανάγκες, ή τώρα να τεθούν όρια.

Η έλξη και η πλατωνική δέσμευση με τον προηγούμενο σύντροφο, πόσο πιο όμοιος με αυτόν τον πατέρα...

Ευγνωμοσύνη για το κάρμα που δείχνει ξεκάθαρα τις ιστορικές πληγές για γιατρειά.

Να γίνει ό,τι έπρεπε τότε.

Μια Υ που έμαθε από παιδί ότι φταίει για το αν οι άλλοι δεν της φέρονται σωστά.

Ότι δεν τα κατάφερε να το αξίζει, ανεπαρκής, αποτυχημένη.

Και έμαθε να παραλύει ή να πολεμάει.

Μια τρύπα στο στομάχι από το παρόν και το παρελθόν που πονάει.

Bang, bang, he shot me down.

Ευγνωμοσύνη για αυτόν τον πόνο που δείχνει τι χρειάζεται να ιαθεί.

Je suis malade.

Pour ne pas vivre seul.

Μοναξιά της Υ.

Αλλά δε μένει μόνη.

Η 30 θέλει να την αγαπήσει, όπως έπρεπε και άξιζε να αγαπηθεί.

Αλλά ακόμα ένα κομμάτι της, πεισματάρικο παιδί Υ, θέλει μια δικαίωση, μια αναγνώριση, ότι δεν το άξιζε.

"Υ μου, δε θα την έχεις. Θα σου την δώσω όμως εγώ. Πάμε για ύπνο ήρεμες. Θα τα βρούμε. Μακάρι να τα έβρισκαν και η Dalida με την Iolanda."

Pending

The wing