Επιμένω

Στο ΚΑΙ.

The And.

ΚΑΙ

Αυτός είναι ο καινούριος κόσμος.

The poetry of momentum

Χειμωνιάτικη νυχτερινή τσουλήθρα.

Το αυτοκίνητο δε θέλει να φρενάρει.

Και το εμπιστεύομαι.

Συγγρού, Ποσειδώνος.

Γραμμές, φώτα, φοίνικες και ελιγμοί σε μπαλέτο.

Η μουσική αποχαυνώνει διαλογιστικά σε καρδιακό ρυθμό.

P=m*υ.

Κάποιοι άγνωστοι τρελοί χορεύουμε συγχρονισμένα,

τα φανάρια και αυτά στο κόλπο,

τα ίχνη συντελούνται, οδικές γραμμές χαρταετών.

Η τύχη της ορμής μας έχει στα χέρια της.

Και εμείς την ευγνωμονούμε.

Ωδή στο χειμώνα

Σε ακούω.

Σε βλέπω.

Σε μυρίζω.

Σε πεθύμησα, βροχή.

Μου έλειπες.

Σε κουβεντιάζαμε με τα δέντρα και τον αέρα.

Και τώρα, όλους μαζί, σας βλέπω να παίζετε για μένα.

Σκηνή το παράθυρό μου και εγώ αφοσιωμένος θεατής σας.

Δεν θα κοιμηθώ για να σας κοιτάω.

Δε θα κοιμηθώ για να σας ακούω.

Δε θα κοιμηθώ για να σας μυρίζω.

Και αν κοιμηθώ, ελάτε στον ύπνο μου.

Πάρτε με αγκαλιά και γίνετε χιόνι το πρωί.

Γίνετε χειμώνας.