Ωδή στο χειμώνα

Σε ακούω.

Σε βλέπω.

Σε μυρίζω.

Σε πεθύμησα, βροχή.

Μου έλειπες.

Σε κουβεντιάζαμε με τα δέντρα και τον αέρα.

Και τώρα, όλους μαζί, σας βλέπω να παίζετε για μένα.

Σκηνή το παράθυρό μου και εγώ αφοσιωμένος θεατής σας.

Δεν θα κοιμηθώ για να σας κοιτάω.

Δε θα κοιμηθώ για να σας ακούω.

Δε θα κοιμηθώ για να σας μυρίζω.

Και αν κοιμηθώ, ελάτε στον ύπνο μου.

Πάρτε με αγκαλιά και γίνετε χιόνι το πρωί.

Γίνετε χειμώνας.