Τα αυτιά μου ακούν νερό.
Βουίζει σκοτεινό κάτω στη χαράδρα.
Στροβιλίζεται μέχρι να παρασύρει και τις τελευταίες κρεμάμενες σκέψεις.
Περπατάω και νερά στάζουν παιδικά στους βράχους.
Άλλα συναντιούνται ορμητικά σε καταρράκτες που φεγγίζουν τη νύχτα.
Κάνουν πάρτυ πριν το πάρτυ.
Τα πόδια πλατσουρίζουν ρυθμικά σε νερά που κυλάνε ή κοντοστέκονται.
Άλλοτε με έκπληξη, άλλοτε με προσμονή.
Νύχτα, νερό, δέντρα, δρόμος, σκοτάδι, κρύο, βουνά, περπάτημα.
Ζεστό κρεβάτι τώρα.
Ψηλά πάνω από το φαράγγι.
Τα αυτιά μου ακούν και πάλι το νερό.
Ούτε η νύχτα μπορεί να το σωπάσει.
