Remote

Πουλιά, κατσίκια και το απειροελάχιστο κύμα.
Μυρωδιά λουλουδιών, το πρώτο τζιτζίκι και ο αμυδρός ήχος του αέρα.

Κατά βάση ηρεμία.
Ησυχία.
Το βλέμμα απλώνει στις κίτρινες πλαγιές του βουνού.
Ακούω τη σιωπή και τη φύση.
Απλώνονται στα ανοιξιάτικα κορεσμένα χρώματα και στην αραιότητα.

Μπορώ και είμαι μόνη μου.
Και όσοι συνυπάρχουν με εμένα είναι και αυτοί μόνοι τους.
Τα τετραγωνικά εδάφους, τα κυβικά αέρα μας αντιστοιχούν γενναιόδωρα.
Απλόχερα.

Απλώνω απλότητα απλόχερα.

Τέλη Μαϊου.
Ένα άλλο καλοκαίρι που μυρίζει άνοιξη ξεκίνησε.
Η μέρα μεγάλη, η νύχτα φιλόξενη.
Το Διακόφτι κάπου χαμένο.
Ένα σπίτι εδώ, ένα άλλο εκεί.
Και στη μέση χωματόδρομος, γάτες, γκιώνης, κύματα και μετρημένοι άνθρωποι.

Είναι τόσο όμορφοι οι άνθρωποι, όταν είναι λίγοι.
Είναι τόσο όμορφο το μέρος, όταν είναι λίγοι οι άνθρωποι.

Στέκομαι ανάμεσα στο φως για τη δόξα και το σκοτάδι για την ελευθερία.

Αυτό είναι τα Κύθηρα.
Αυτό είμαι στα Κύθηρα.
Αυτό είμαι.

ΥΓ: Τα βρήκαμε.

Λάρισα

- Πώς συμβαίνει, και μου αρέσει, όταν ανακαλύπτω μέρη να στα διηγούμαι σχεδόν real time;

- Αυτό σκεφτόμουν και εγώ. Αυτήν την μαγική σου προσέγγιση να λες όσα βλέπεις και νιώθεις. Έστω με μένα. Πάντα ποιητική. Και πάντα ποιοτική και μοναδική. Νομίζω δεν έχω ξανασυναντήσει άνθρωπο σαν εσένα. Θυελλώδης και άγρια, όταν θες. Soft και συναισθηματική, όταν νιώθεις έτσι.

Λάρισα

Μόλις έφτασα.
Και ξεχύθηκα να κάνω βόλτα.
Να δω πώς άλλαξε η πόλη των παιδικάτων μου.

Είμαι σχεδόν με γουρλωμένα μάτια.
Να τραβήξω κάθε εικόνα, ήχο και ανάμνηση.
Οι φάτσες θυμίζουν Λάρισα.

Είναι επαρχιακά, ωραία, νοσταλγικά.

------

Ήρθα στο αγαπημένο μου μέρος, το ποτάμι.
Γκιώνηδες παντού και αντηχήσεις πεδινών ήχων.
Η πόλη είναι γεμάτη ποδήλατα!

Υπάρχουν όλοι οι ήχοι των παιδικών μου χρόνων.
Ακόμα και οι μηχανές των πολεμικών αεροπλάνων.
Αναρωτιέμαι αν είμαστε οι αναμήσεις μας.

Είμαι η Υλένια της Λάρισας, άνοιξε τρύπα.
Ήχοι, σκέψεις, εικόνες, προτιμήσεις
σαν να μην άλλαξες τίποτα.

Τελείες στον χρόνο ασύνδετες, αυθύπαρκτες,
ενώνονται και βγάζουν σχήμα και νόημα.
Καταγωγή που ξυπνάει από παυσίπονη λήθη.

Η δύναμη της παιδικής πατρίδας.

------

Ταμπάκικα, φτωχή, λαϊκά γοητευτική γειτονιά δίπλα στο ποτάμι.
Και ξαφνικά ακούω από μακριά trance σαν υπαίθριο πάρτυ.
Πάω να δω!

------

Ήρθα και από το νοσοκομείο,
θυμήθηκα την αίσθηση να είμαι μέσα, να νιώθω τον κόσμο όλο έξω, μαζί με τη ζωή,
αμοιβαίως αποκλειόμενα σύνολα.

------

- Ήταν μαγική βραδιά, μυρίζω το αγιόκλημα, συνέβαλες και εσύ ως αναγνώστης μου.

- Μάλλον έμπλεξες στο trance party. Ή στο trance του μυαλού σου με τις σκέψεις να χτυπάνε όλες τι πόρτες.