Άσκηση ευγνωμοσύνης #27

Για το πείσμα μου να περάσω τη μέρα χτες όπως ήθελα και να σηκωθώ σήμερα από τα άγρια χαράματα να ετοιμάσω την παρουσίαση.
Για τα συγχαρητήρια βροχή από CEO και managers.
Για τη δικαίωση.
Για την 5-ωρη αρμένικη έξοδο με την ομάδα μου, φαί, ποτό και γέλιο!
Για την απλότητα που μου έλειψε.
Για το πόσο γεμάτη νιώθω.
Για το πόσο αλάνι είμαι.
Ένα αλάνι διά πυρός και σιδήρου με αυτοκριτική και αυτογνωσία, που επιζεί αλώβητα αυθεντικό και πλησιάζει τρέχοντας σχεδόν τις αξίες και τους στόχους του.
Με πλημυρίζει η χαρά.
Το κρεβατάκι όμως υπερτερεί.