Άσκηση ευγνωμοσύνης #29

Για το ότι είμαι ανθεκτικό αλάνι.
Διατηρώ τις αξίες μου επώδυνα, ενώ μπορώ να μου δώσω εύκολη ικανοποίηση.
Για το ότι συνεχίζω την πιστοποίηση.
Για το ότι τα καταφέρνω με τους στόχους μου.
Για τη μουσική που ακούω.
Για το κρεβατάκι που με περιμένει.
Για το ότι μια αγκαλιά δεν είναι ανάγκη να είναι φυσική για να την αισθανθώ.
Για το ότι μπορώ και τη δίνω και εγώ σε μένα.
Για τη σκληρή επιφανειακότητά σου που μου κατέδειξε την ανάγκη να μάθω να είμαι πιο ανθρώπινη, πρώτα με εμένα.
Για το ότι τίποτα δεν πάει χαμένο.