Αρχική συστολή που έγινε συγκροτημένη άνεση και τελικά απόλαυση.
Φωτογράφιζα όσα ήθελα, διακριτικά και επίμονα, μέχρι να φέρω την εικόνα που είδα και φαντάστηκα.
Μέσα στους ανθρώπους και μακριά τους, ουτοπικές και υπαρκτές αποστάσεις.
Έζησα τη βυζαντινή πόλη στο μεδούλι της, καμπάνες, εκκλησίες, προαύλιοι, ενορίες, πιστοί και παπάδες που μας περίμεναν, πασχαλιές και ψαλμωδίες, η αστική και μεγαλοπρεπώς κατανυκτική περιφορά μέχρι και την τελευταία της σταγόνα, το παρκάρισμα του επιτάφειου εντός του ναού.
Τελετουργικά που μου έλειπαν, τα μπουσουλήματα, τα χαμένα κεφάλια, το ψαχούλεμα και το πλιατσικολόγημα για λουλούδια.
Το project μου που ανοίγει.
Η μη παραίτησή μου από ανθρώπους λόγω φόβου ότι παραιτούνται.
Η συντροφική οδήγηση δύο αυτοκινήτων στη νυχτερινή και ομιχλώδη εθνική οδό.
Το πιντί.
Ακόμα και η πακιστανική φακή.
Μεγάλη Παρασκευή, χαίρε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου