Για τους ανθρώπους και τα γέλια γύρω μου.
Για αυτό το παραπάνω που βρίσκω.
Για το δέος στα αλεξίπ.. ε αερόστατα.
Για τις εικόνες που με κατακλύζουν και παθαίνω διαλείψεις.
Για τα άτομα που με φοβίζουν και χώνομαι να τα γνωρίσω.
Για τα όρια που θέτω, είτε με πετυχημένο, είτε με όχι τόσο πετυχημένο τρόπο.
Για την κούραση των ποδιών μου.
Για την μοναχικότητα που καταφέρνω και ξεκλέβω μέσα σε τόσο κόσμο.
Για το κρεβατάκι που με φιλοξενεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου