Άσκηση ευγνωμοσύνης #18

Για το ανοιχτό νυχτερινό παράθυρο.
Για τα πόδια που κρυώνουν από τον κρύο ανοιξιάτικο αέρα.
Για τον γκιώνη που με θυμήθηκε και ήρθε.
Για τα σκυλιά που δε σταματούν να αλυχτούν τη νύχτα.
Για τον καιρό που μυρίζει Πάσχα και η φύση εξ-οργιαστικά ηρεμεί.
Για τη νύχτα που είναι φίλη μου.
Και οι λόφοι πάντα σύντροφοι.
Για τα ματάκια που με κοιτούν με λατρεία, λαχτάρα και ανυπομονησία.
Για το παιδάκι που θέλω να δώσω χαρά και ηρεμία, μα πάνω απ'όλα σεβασμό και ελευθερία να απλώσει την προσωπικότητά του.
Για τους νέους οραματισμούς.