Για το κουλτουριαρέικο event α λά Υ που εξελίχθηκε σε παρτάρα.
Για το coolness που άρχισα να νιώθω μετά το τέλος της ελπίδας και για τον σχεδόν ασύστολα παιδικό αυθορμητισμό.
Για τους υπέροχους ανθρώπους που γνωρίζω και (ξανά)έχω, τη ζεστασιά και το αμοιβαίο νοιάξιμο που χτίζεται χωρίς πολλή βαβούρα.
Που μετά από τόσο καιρό ήμουν σε μέρος με μουσικάρες, ελεύθεροι να κουνηθούμε όσο γουστάρουμε.
Για το στυλ που έρεε άφθονο στο
χώρο ακόμα και από τα ντουβάρια.
Για τη λειτουργία που πρόλαβα σε έναν κατανυκτικό βυζαντινό ναό.
Για το λουλουδάκι της ζωής που μας κοιτάει και είμαστε όλος ο κόσμος του, για το πρωτόγνωρο αυτό συναίσθημα, την ευθύνη και την εξάρτηση από αυτή την πηγή ζωής.
Για την αδερφή μου που είναι η καλύτερη φίλη και το πιο κουλ άτομο που ξέρω.
Για αυτό το κορίτσι που ήρθε στη ζωή μου ως mentee και με νιώθει ως μεγάλη της αδερφή, για όλη αυτή την ειλικρίνεια, την αυθεντικότητα και το σπάνιο του χαρακτήρα της που με βοηθά και εμένα με το παράδειγμά της να διαχειριστώ δικές μου δυσκολίες.
Για το θυμό που χρησιμοποιώ ως δείκτη πλέον οτι πρέπει να προβώ σε αλλαγές και που ήδη άρχισα να αντιλαμβάνομαι σε ποιον νέο τομέα χρειάζεται να εφαρμόσω.
Για το ότι μετά από τόσες εναλλαγές παραστάσεων, ξενοδοχεία, φαγητά, εκκλησίες, κόσμος, πάρτυ, μουσικές, γυρνάω για να κοιμηθώ σε ένα σπίτι που το περιβάλλει ο ήχος του γκιώνη και το φως του φεγγαριού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου