Έχει κρύο απόψε στο λουτροχωριό.
13 βαθμοί και λιγοστός κόσμος.
Αλλά εγώ είμαι παράξενα χαρούμενη.
Ζω σαν παιδί που κάνει φίλους και παίζει στην απλωσιά.
Άγριο, αεικίνητο και χαμογελαστό.
Με τον νέο μου φίλο φορέσαμε φακούς κεφαλής, φωτεινά ρούχα και περπατήσαμε στο σκοτάδι με προορισμό το χωριό.
Ησυχία, σκοτάδι, αστέρια και δυνατά γέλια.
Χαρά, έξαψη και περιπέτεια.
Μου θύμισε τα τριλόφεια χρόνια.
Στο σημείο της διασταύρωσης στήσαμε πλάνο πώς να αποφύγουμε τον κεντρικό.
Αποτυχία.
Επιστροφή και αυτοκίνητα για την πιο ωραία vegan πίτσα που έφαγα.
Στο λουτροχωριό τους έχω κάνει όλους φίλους μου.
Όλοι με ξέρουν και με φωνάζουν με το όνομά μου.
Είναι η παιδική χαρά μου.
Δεν καταλαβαίνω ποια είμαι και τι θέλω.
Τρομάζω με αυτά που με εξάπτουν, γιατί δε μοιάζουν βιώσιμα και ρεαλιστικά.
Ή είναι αλλά είναι θέμα τσαγανού;
Όσο τα υλοποιώ, τόσο πιο πολύ τρομάζω με το μέγεθος της χαράς μου και με το πόσο λιγότερο με νοιάζουν ολοένα και περισσότερα πράγματα.
Είναι η ελευθερία τρομακτική;
Αν ήμουν άντρας, δε θα είχα αυτούς τους προβληματισμούς.
Θα είχα εξαφανιστεί σε αυτό το κομμάτι κόσμου που θα ταίριαζε στην παιδική ψυχή μου.
Και ευτυχισμένη(ος) θα ήμουν αρχηγός. Δεν έχει σημασία ποιας ομάδας.
Είμαι γυναίκα και έχω ξεκινήσει με συστολή συντηρητισμού, φόβου και κατωτερότητας.
Που την ξεσκίζω σιγά σιγά.
Έρχομαι σε επαφή με μια ζωώδη πλευρά μου, άγρια, δυνατή αλλά και ανέμελη.
Και μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό, είδα και ένα γλυκό όνειρο.
Ήμουν σε σχέση και ο φίλος μου βασανιζόταν από αυτοκριτική.
Τον αγκάλιαζα, του έλεγα ότι είναι ok όπως είναι.
Και του κρατούσα το χέρι.
Ζεστή αίσθηση.
Δεν το έχω κάνει ποτέ σε γκόμενο. Ακόμα.
Έμαθα όμως να το κάνω στον εαυτό μου.
Και αυτό είναι πιο μεγάλο βήμα από του Armstrong.
Στο Κιργιστάν κοιτούσα τα αστέρια και μου έριχναν αποφάσεις στο κεφάλι.
Σήμερα τα έψαξα και περίμενα.
Περίμενα τη μεγαλοσύνη τους να βρέξει.
Μου έριξαν μια αίσθηση.
Έτοιμη και άφοβη.
Για ό,τι μου φέρουν.
Wow.
Υποσημείωση:
1) Άντρας να μην είναι. Είμαι ευάλωτη από πληγές και δεν είναι διαχειρίσιμο ακόμα. Η γοητεία είναι πιο εύκολη από την αγάπη.
2) Τα μεγάλα πλατάνια μου θύμισαν μικρογραφία σύμπαντος, φωτισμένα από κάτω θολωτά με τα χιλιάδες φύλλα τους να τρεμοπαίζουν σαν αστέρια.
