Τροχόσπιτα και αυτοκίνητα

Φθινοπωρινή ζεστή νύχτα στο τροχόσπιτο.

Πλατάνια και σκυφτοί ηλίανθοι που ξεράθηκαν.

Στα αυτιά μου οι Röyksopp, ακουστικά που συγκινούν με τον ήχο τους.

Στον διεθνή έβλεπα τον δρόμο να τρέχει.

Λιβάδια, σύννεφα, λίμνες, σκέψεις, διαλογισμοί.
Οδηγός το Mercedes σήμα. 

Αίσθηση ελευθερίας και νοσταλγικής μελαγχολίας.

Αχαλίνωτες οι σκέψεις μου απλώθηκαν, σμήνος πελαργών σε φυγή.

 

Σκεφτόμουν ένα άλλο αγόρι.
Πόσο άνετα και με ασφάλεια μου εμπιστεύεται τις δυσκολίες της ζωής του.

Πώς τον διαμόρφωσαν και αποτύπωσαν στον χρόνο.
Και εγώ κρύβομαι ακόμα από τον εαυτό μου.

Κρυφοστόχος να αποτινάξω την επίδρασή τους.

Ενώ παραμένω συναισθηματικά ανήσυχη.

Παίζω μεταξύ αταραξίας/αδιαφορίας και πείνας/κανιβαλισμού.

Είμαι εκεί να καταναλώσω σε μονόδρομη σχέση supermarket-πελάτη.

Στην αμφίδρομη είμαι κότα.

Κατάκοτα.

Εγώ η άφοβη.

Το story του εαυτού μου θέλει αποδοχή.

Stay a while