Και τον χρόνο.
Το μούχρωμα υπενθυμίζει πως όλα κάποτε τελειώνουν.
Και η διάρκειά μας γραμμή στον ουράνιο θόλο του χρόνου.
Στο νυχτερινό βουνό τα έθνη του κόσμου έσπευδαν είτε να βρουν το ζεστό κρεβάτι τους, είτε να ξεμυτίσουν λίγο ακόμα από τις ζωές τους.
Κινούμενοι φακοί σε κεφάλια γίνονταν αστέρια στις δικές τους συναστρίες κολυμπώντας στο μεγάλο γαλαξία μας.
Ουρανοί σε αντικατοπτρισμό.
Κοιτούσαμε.
Τις ζωές μας και τα αστέρια.
Και αυτά εμάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου