Συναισθηματικά διαθέσιμη

Φίλη μου έστειλε άρθρο για τη συναισθηματική μη διαθεσιμότητα και τα σημάδια της.

Καραμπινάτα εγώ.

Θυμήθηκα το πρώτο καλοκαίρι στην Αθήνα, πήγαινα στου Γεράσιμου για να ξεκινήσουμε το ταξίδι μας στη Πελοπόνησσo, πολυονειρεμένο.

Oδηγούσα προς το σπίτι του και παρά το πόσο ερωτευμένη ένιωθα μαζί του, έκλαιγα από εγκλωβισμό και μελαγχολία, θέλοντας να αρχίσω να τρέχω μακριά.

Απλά να φύγω, να ανασάνω.

Άκουγα ηλεκτρονική μουσική και έκλαιγα με λυγμούς και απελπισία για τον θάνατο που με πλησίαζε, την απώλεια ελευθερίας, αέρα.

Καραμπινάτα εγώ.

Ίσως και τόσο για το παρόν μου, πλέον.