Μαζί σου είχαν νόημα

Οι λέξεις.

Οι γραμμές.

Οι παύσεις.

Ο χρόνος.

Το παρόν.

Η κενότητα.

Η ελευθερία.

Η απουσία.

Η πληρότητα.

Οι σκέψεις.

Το μεγαλείο.

Διαβάζω διαλόγους μας.

Είμαι εγώ και είσαι εσύ.

Και είναι τέχνη.

Χωρίς φανφάρες.

Είναι λάσπη, νερό και χέρια

φυσημένα με πνοή δημιουργού να πλάσουν το ωραίο.

Αυθεντικά, άφοβα και αυστηρά.

Να μην ξεπέσουν οι αξίες.

Δεν το φανταζόμουν ότι υπάρχει πριν σε γνωρίσω.

Δεν το φανταζόμουν ότι δεν υπάρχει αφού σε γνώρισα.

Αδερφέ μου...

γιατί;