Το Las Vegas των εποχών

Μόλις προχτές συνειδητοποίησα ότι μάλλον πέρασα μακρόχρονη κατάθλιψη στην εφηβεία μου.

Και ηρεμεί το μέσα μου, γιατί εξηγεί πολλά.

Δε θέλω να μεγαλώσω, θέλω να είμαι σε ένα stage να παίζω μουσική και να χορεύω.

Δε μπορώ να κοιμηθώ τις καλοκαιρινές νύχτες, πώς να τις αφήσω να πάνε χαμένες;

Αυτή η αίσθηση του επικείμενου ανεκπλήρωτου.

Πώς να την αφήσω;

Μένω στην πόλη άδεια με την ηρεμία ότι θα φύγω.

Απολαμβάνω μια ακόμα οριακή γραμμή.

Τι αίσθηση.

Εξάρτηση από την αδρεναλίνη και την έκσταση.

Τι περίεργο παιχνίδι παίζεται μέσα μου;

Αδιάκοπος τζόγος.

Και η καλοκαιρινή νύχτα η κόκα του.

Γιατί να κοιμηθούμε;

Εδώ η ρουλέτα, εδώ και τα ζάρια.

Το Las Vegas των εποχών.

Καλοκαίρι.