Και το έχασα.
Φέτος, αυτός έχει φύγει από τη ζωή μου, ενώ αυτό που έχασα μου ήρθε στο υπερπολλαπλάσιο.
Η ζωή ξέρει.
Ευγνωμοσύνη.
Όσο για το ξεβόλεμα..
17 ώρες πλεύσης, αϋπνίας, κρύου, 8 μποφόρ, νηνεμίας και ταλαίπωρων καταστάσεων.
Δεν έχω κουραστεί πιο πολύ στη ζωή μου.
Αλλά.
Η ανταμοιβή, υπέροχη.
Αυτά που ζω, αδιανόητα.
Οι σχέσεις που χτίζονται, δυνατές.
Οι γνωριμίες που γίνονται, ευμεγέθεις.
Το καλύτερο, αλλάζει η εικόνα του εαυτού.
Αρχίζω και πιστεύω ότι δεν υπάρχουν όρια σε αυτά που μπορούμε να είμαστε, ονειρευόμαστε, κάνουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου