2.5.22

Αυθεντικότητα

Το μεγαλοπρεπέστερο είδος τελειοποίησης του ποιοι είμαστε μας επιβάλλει να είμαστε ειλικρινείς για τις σκοτεινές μας πλευρές, τις ατέλειές μας.
Σκέφτομαι ποιοι ρόλοι κάποιες φορές με φοράνε.
Η περιπετειώδης και συναρπαστική γυναίκα, το απροστάτευτο παιδί, ο μάρτυρας που ψάχνει λύτρωση, η θυμωμένη σκύλα, το καλό παιδί, ο υπεύθυνος για τον άλλον, ο σωτήρας του άλλου, ο μελαγχολικός.
Σκέφτομαι ότι και ο πρώην σύντροφός μου υπέφερε από ρόλους. Αυτόν του θύματος και αυτόν που επιζητά αδυσώπητο θαυμασμό. Τον καημένο (με την έννοια της συμπόνοιας, όχι της υποτίμησης) του είχα πει ότι δε μου φαίνεται αστείο, αντίθετα αγενές, κάτι που έλεγε για μένα και αποδομήθηκε η ύπαρξή του. Ερμήνευσε ότι δεν τον θαυμάζω, ότι ισοπεδώνω την αίσθηση χιούμορ που έχει, ότι του πνίγω τον αυθορμητισμό, ενώ αντικειμενικά, η επαγγελματική του πορεία έχει αξιοθαύμαστα σημεία και ο ίδιος είναι ένας ευφυής άνθρωπος που τις περισσότερες φορές φαινόταν και στο χιούμορ του. Όσο για τον αυθορμητισμό του, ζητούσα κάποιες τροποποιήσεις στη συμπεριφορά του, ώστε να νιώθω όσο το δυνατόν πιο ευχάριστα μαζί του.
Όσο για το ρόλο του θύματος, του ήταν αδύνατο να διαγνώσκει τη δική του συμβολή σε προβληματικές καταστάσεις, πολλές φορές και υπαιτιότητα, παρά μόνο έβλεπε πόσο υποφέρει από εμένα.
Και ενώ έχει μια εξωτερική εικόνα ενός δυνατού και ζωντανού ανθρώπου, πολύ συχνά σε εμένα έφταναν μόνο παράπονα, άγχη και μιζέρια από την πλευρά του. Αυτό ενδεχομένως χτυπούσε πολύ στο ρόλο μου να νιώθω υπεύθυνη για τα συναισθήματα του άλλου.
Πιστεύω επίσης ότι δε γοητεύτηκε από εμένα την ίδια, αλλά από ρόλους μου, αυτόν του απροστάτευτου παιδιού και της συναρπαστικής γυναίκας. Είτε ισχύει, είτε όχι, σε αυτό δε φταίει αυτός, αλλά εγώ που φοράω τους ρόλους και επιτρέπω την ανασφάλεια να παρεισφρήσει στην αυθεντικότητά μου.
Τι θα έκανα αν μπορούσα να κάνω ό,τι θέλω χωρίς να υπάρχουν συνέπειες;
Να τον γιατρέψω που μάλλον σημαίνει έχω ανάγκη να δω τις δικές μου πληγές (καθόλου τυχαία και αυτός να με γιατρέψει ήθελε).
Να κάνω οικογένεια που μάλλον σημαίνει ότι φοβάμαι τη δέσμευση και την οικειότητα.
Να κλέψω μια τράπεζα που μάλλον σημαίνει ότι φοβάμαι ότι δεν έχω αρκετά.
Να δω και να κάνω όσα περισσότερα μπορώ που μάλλον σημαίνει ότι φοβάμαι ότι είμαι βαρετή.
Να μονάσω που μάλλον σημαίνει ότι φοβάμαι την ακινησία.
Να γίνω σταρ που μάλλον σημαίνει ότι έχω ανάγκη την προσοχή των άλλων.
ΥΓ: Κανονική ψυχοθεραπεία σήμερα. Το blog έχει περάσει στην ανωνυμία πάλι.

Δεν υπάρχουν σχόλια: