17.2.22

Παιδάκι

Κάθε επιστροφή στο κρεβάτι μου επαληθεύει τη σκέψη ότι φεύγουμε για τη χαρά της επιστροφής.
Έτσι θέλω και μια ειρηνευτική αγκαλιά.
Να βγαίνω στη ζωή και να επιστρέφω το βράδυ να μοιραστώ τις εμπειρίες μου και να ακούσω ένα μπράβο.
Παιδάκι!
Αν δεν είμαι εγώ ειρηνευτική, πώς θα εκτιμηθεί και θα διατηρηθεί η αγκαλιά;
Και αν έχω την ειρήνη μέσα μου, τι είδους αγκαλιά θα θέλω και πόσο;
Κρεβατάκι μου ζαλίστηκα, νανούρισέ με...
Παιδάκι!

Δεν υπάρχουν σχόλια: