Εντός εκτός

Σήμερα χρειάζεται να δουλέψω.
Ξαπλωμένη στο ηλιόλουστο κρεβάτι,
με θέα λόφους και πλαγιές,
παρέα με Απαράδεκτους και λάπτοπ,
νιώθω ελαφριά,
η υποχρέωση γίνεται αφορμή χαράς,
ένα ταλέντο που χρόνια με συντροφεύει.
Η χτεσινή ανάμνηση των συμφωνικών ήχων
να σκάνε στο στομάχι μου
με πλημμύρα συναισθημάτων,
δείχνει ένα ακόμα ένστικτο,
αυτό της ανάτασης.
Χωρίς συνειδητές σκέψεις και διεργασίες,
με ένα εξωτερικό ερέθισμα,
χτυπιέται εντός μου πυροτέχνημα συγκίνησης
που φουσκώνει για να βγει εκτός.