Πόσο πολύ μου έλειψες... Εσύ γραμμή, εσύ ποιητή, εσύ σιωπή, εσύ στιγμή. Ανασάνω αίσθηση. Και ακούω τον Ρίλκε: πολύτιμη μοναξιά! Σε μπούκωσαν οι άνθρωποι. Χαμένοι, σε έχασαν. Εσένα που γεννάς ζωή!
Πόσο πολύ μου έλειψες... Άνθρωπε εσύ!
