Καλοκαιρινό ημερολόγιο - Τετάρτη

Προηγούμενη νύχτα:
Κατέβηκα στην αυλή της παραλίας.
Στα βήματά μου περπατούσα το φεγγάρι πάνω στο τέλος της θάλασσας και του ορίζοντα.
Πιο πέρα, κάποιοι ψαράδες μέσα στο σκοτάδι.
Τυφλά βήματα γεμάτα εμπιστοσύνη.
Το μέρος, η στιγμή, η ζωή.

Μεσημέρι:
Μέρα αναχώρησης από Βάλαρη.
Ξύπνησα νωρίς για το δίωρο πρωινό μου μπάνιο μέχρι τη βόρεια άκρη της παραλίας.
Οι βράχοι άδειοι από μύδια.
Περπάτησα το ίδιο μήκος για να φτάσω δύο άλλους βράχους που κάθονταν στην άμμο
και να τους χαϊδεψω αναρριχητικά,
να φανταστώ χέρια, πόδια, σώμα πάνω τους,
τόσο αρμονικά όσο το σώμα στο νερό.
Πιο πριν κολυμπούσα νιώθωντας ότι σκαρφαλώνω, χεριά και λαβή,
οριζόντια ή κατακόρυφη ώθηση;
Ταξίδι στη Θεσσαλονίκη με γονείς και παιδικές ιστορίες διακοπών
και άλλες οικογενειακές ιστορίες.
Δέσιμο.
Νύχτα ξελογιάστρα, νταλίκα μερακλίδικη.
Στάση από Αβδελλά για το τέταρτο μέλος.
Η στροφή ΤΟΥ παραγωγού μας βγήκε λίγο απότομη.
Φτάσαμε στις Κρηνίδες και τα λουτρά αντικρύζοντας το μέρος της ηρεμίας μας
και δικών μου προηγούμενων αναφορών με μη λουτρική παρέα.

Βράδυ:
Τροχόσπιτα, πλατάνια, τραπεζάκια έξω, κατασκήνωση υγείας ή Ποσείδι ηλικιωμένων.
Η οικογένεια ξεχύθηκε να θυμάται τα παλιά σε κάμπινγκ.
Ενθουσιασμός.

Οι ηλικιωμένοι αγαπούν τους νέους.
Νιώθω σαν παιδί.
Μου λείπει η γιαγιά μου, το κρυφτό και η αλάνα.
Έχω τη μαμά μου, τη λάσπη και το τροχόσπιτο.