Εφεύρεση

Εφεύρω όσα δεν έζησα.

Είναι πείνα;

Ή πληγή;

Είναι άγριο.

Φωνή λύκου που ξέρω.

Μαζί του μεγάλωσα. 

Και με τα τσοπανόσκυλα.

Μαζί και μπερδεμένα.

Μαστιγώνω, μαστιγώνω,

το σπασμένο πόδι δαγκώνω.

Αδιάκριτοι ρόλοι,

θύτες, προστάτες, θύματα

ξυπνούν σε χαραμάδες τέχνης,

σε αναζήτηση δύναμης.

Χάος αυθεντικό και ξένο.

Κάθε δάγκωμα και μια ντροπή.

Αγρίμια και αγριμάκια μου,

Πέστε μου που ‘ναι οι τόποι σας.

Γκρεμνά ‘ναι εμάς οι τόποι μας,
τα σπηλιαράκια του βουνού
είναι τα γονικά μας.

Και ο λύκος αλυχτάει.

Το τσοπανόσκυλο ορμάει.

Να ανοίξουν να με φάνε,

την αυτοφαγία γλεντάνε.

Σημάδια από τα δόντια μου, πάνω μου.

Βλέμμα ατίθασο καταλήγει άδειο.

Αγρίμια και αγριμάκια μου,

μη χτυπιέστε.

Η εφεύρεσή μου δε λειτουργεί.

Λουφάξτε και θα δούμε.