Το δώρο μου

Μαλακές καρδιές.

Αγνές και άφοβες αγκαλιές.

Τόποι ηρεμίας.

Βλέμματα καθαρά και απροστάτευτα.

Απλά περιβόλια.

Εγωισμοί, κόμπλεξ και άμυνες σε άλλο μαχαλά.

Ο δικός μας είναι μόνο για παιδιά.

Φωτίζει το μπλε του ουρανού.

Χαρακιές από τον χρόνο,

δαφνοστέφανα στα μάτια.

Οι λέξεις δεν έχουν θέση.

Το μυαλό ξεκουράζεται,

το στόμα φιλάει,

το σώμα μαεστρεύει στη σοφία να ξέρει ποιος το αγαπάει.

Έλλειμμα τρυφερότητας που γεμίζει.

"Από μικρό και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια".

Ποιο από τα δύο;