Κλείνω τα μάτια, τα αυτιά.
Θέλω να λιποθυμήσω.
Να μη βλέπω να μη με βλέπουν.
Να γίνω άυλη, φάντασμα.
Να κρυφτώ.
Να μη με βλέπουν.
Να μη βλέπω να μη βλέπουν.
Κατάρρευση.
Το σκοτάδι ξεχύνεται μέσα μου αβυσσαλέο.
Τα μεγάλα μάτια του παιδιού με κοιτάνε.
Τα αποχαιρετώ και αυτά.
Φαντάσματα.
Τίποτα δεν υπήρξε, τίποτα δε θα υπάρξει.
