Και με τράβηξε με το ποδήλατο στην αγκαλιά του.
Ανακουφισμένη που τελείωσα μια μεγάλη εργασία, φόρεσα τον χρωματιστό μου εξοπλισμό
και όσο είχε φως κατέβηκα στην αντάρα.
Δέος, αλμύρα παντού, κύματα πρωτοειδομένα, ζέστη και υγρασία, ελάχιστος κόσμος και ωραίος,
αποσβολωμένος είτε χαμογελαστός διάπλατα,
μαγεμένοι όλοι στο εορταστικό ρεσιτάλ του νοτιά.
Κυρίαρχος πρωταγωνιστής και εμείς τα πλήθη άλαλα
χορεύαμε στους μανδύες του φορτωμένοι με θαλασσινό νερό.
Πήγα ήρθα, πήγα ήρθα, πήγα όσο μπορούσα να πάω.
Ξέμεινα σε αιώρα παιδικής χαράς,
κοιτούσα τα νυχτερινά πλέον κύματα να σκάνε με ορμή στη προβλήτα λίγα μέτρα δίπλα μου,
άκουγα τη βοή τους και έκανα το επαγγελματικό meeting με στολή σχεδόν ορειβάτη.
Τα μέρη μου, η δουλειά, το ποδήλατο, οι άλλοι, οι μουσικάρες, ο χρόνος μου, οι σκέψεις,
όλα ένα αγαπημένο παραμάζωμα στα παιχνίδια του νοτιά μας.
Μας έπαιξε ωραία σήμερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου