Και σε σκεφτόμουν.
Και φανταζόμουν.
Και σε σκεφτόμουν.
Και τώρα είναι όπως φανταζόμουν.
Και τα συναισθήματα ξανανιώθουν, ανακινούνται.
Δύσκολο, παγωμένα συναισθήματα που ξεκοκαλώνουν.
Ξέρω ότι με αγαπάς.
Η αγάπη σου είναι ηχώ.
Λείπει το πρωταρχικό ερέθισμα, αλλά επικρατεί ο απόηχος.
Και με κάνει να χαμογελώ, να ονειρεύομαι, να νιώθω έφηβη.
Και είναι σπάνιο.
Τι να το κάνω το άλλο παιδί που μου δίνει το πρωταρχικό ερέθισμα, αλλά δεν ξέρω για τον απόηχο;
Τι να το κάνω το άλλο παιδί που είναι στρωμένο, ενώ εγώ όχι,
πώς θα αποκαλύψω όλο μου τον παραλογισμό, όλη μου την ηχώ χωρίς να φοβάμαι επειδή δεν είναι και αυτός έτσι;
Στην ηχώ μπορώ απλά να είμαι εγώ: ηχώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου