Όσο αιθέρια έρχεται, άλλο τόσο ανάλαφρα μου φεύγει, σα φύσημα παιδιού.
Ορμόνη που η έκκρισή της σταματά με μια μονότονη κουβέντα, προβλέψιμη σκέψη, γειωμένη συζήτηση.
Η πιο αυστηρή (ή αυτιστική) πλευρά του εαυτού μου είναι εδώ.
Άκρη μαζί μου δε θα βρω!
ΥΓ: μήπως πρόκειται για ενθουσιασμό ή ρομαντισμό που απλά βρίσκει ή χάνει αφορμή να προσωποποιηθεί; Για να δούμε αύριο τι θα σκέφτομαι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου