27.5.22

Παραχώρηση

Καμιά φορά μου αρέσει να κοιτάω τα προφίλ των πρώην συντρόφων μου.
Πώς συνεχίζουν τη ζωή τους, ποιες είναι οι νέες σχέσεις τους, τα σπίτια τους κλπ.
Γιατί ένας χωρισμός μπορεί να μοιάζει με θάνατο, αλλά δεν είναι.
Είναι περίεργο, αλλά νιώθω μια ανακούφιση που δεν είμαι εγώ στη θέση των νέων γυναικών.
Μία μένει στο σπίτι που πριν από αυτή είχε προταθεί σε εμένα να μείνω και αρνήθηκα.
Μια άλλη αρραβωνιάστηκε έναν άλλον πρώην μου που πριν απο αυτή είχε κάνει προσπάθεια να τα ξαναβρούμε με σκοπό την οικογένεια και αρνήθηκα.
Δεν ήταν ότι δεν ήταν καλά παιδιά ή δεν τους αγάπησα ή δεν ερωτεύτηκα ή ότι το παίζω μοιραία.
Ήταν ότι η ιδέα να τους παραχωρήσω, ακόμα και όταν χρονοτριβούσα μέχρι να με χωρίσουν, μου ήταν πιο ανακουφιστική, αν και κάποιες φορές δύσκολη, από την ιδέα να μείνω μόνιμα μαζί τους.
Δε μου ταίριαζαν και το ένιωθα.
Είμαι αποφασισμένη για τον άντρα που δε θα θελήσω να παραχωρήσω.
Και για κανέναν άλλον διαθέσιμη.

Δεν υπάρχουν σχόλια: