Για το ρίσκο να θέσω
όριο σε άνθρωπο που εκτιμώ.
Για τον άνθρωπο που με εκτιμά και δικαίως τον εκτιμώ, γιατί αντιλήφθηκε τι έλεγα και νοιάστηκε.
Για τη στρωμένη βάση της δουλειάς μου που αφήνει περιθώρια αντιμετώπισης έκτακτων προβλημάτων.
Η αυτοπεποίθησή μου αυξάνεται σιγά σιγά.
Ξεβόλεμα. Δύσκολη λέξη.
Σιωπηλή απομάκρυνση ή όριο; Επέλεξα το δεύτερο με ρίσκο ο άλλος να θυμώσει ή να παρεξηγηθεί, γι'αυτό φρόντισα να το εκφράσω μιλώντας αποκλειστικά για μένα.
Και μάλλον πήγε καλά.
Διαπίστωσα ότι με τσακίζει να νιώθω ζήλεια για πρόσωπα που αγαπώ, μου μολύνει την αγάπη, αν την αφήσω αδιαχείριστη. Και τη διαχειρίστηκα.
Συνεχίζω να ελέγχω τον έλεγχο, αχχαχα! Πάλι κάτι ελέγχω!
Διαπιστώνω ότι είμαι αυστηρή με το λάθος και τους ανθρώπους που το κάνουν. Μπήκε στη λίστα για παρακολούθηση. Θα είναι μεγάλο επίτευγμα σε πολλούς τομείς να γίνω πιο αποδεκτική και λιγότερη επικριτική.
Η ζωή είναι γεμάτη δανεικά, χτες έπρεπε να "αφήσω" το παιδάκι και ενώ φανταζόμουν ότι το αγκαλιάζω και δεν το αφήνω ποτέ, το αγκάλιασα και έφυγα χωρίς να κοιτάξω πίσω.
Ενώ αντικειμενικά γνωρίζω ότι είμαι όμορφη και εντυπωσιακή, αυτό δε φτάνει μέσα μου, είναι σα να μιλάω για τρίτο πρόσωπο. Στο γάμο η εσωτερική αίσθηση εναρμονίστηκε με την εξωτερική εικόνα. Και διαπίστωσα ότι φάνηκε από τα σχόλια που έλαβα.
Συγχώρεση, διώχνει το θυμό.
Μάλλον τα κατάφερα, το κατάλαβα γιατί ένιωσα την ανάγκη να φροντίσω τον άνθρωπο που θέλω να συγχωρήσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου