Η μυρωδιά

Πάντα δεχόμουν εκδηλώσεις θαυμασμού
και διεκδίκησης, πολλές φορές και άγριας.
Και εκεί χρειαζόταν η λεπτή ισορροπία, όταν δε με ενδιέφερε να ενδώσω,
να το χαρώ, αλλά και κομψά να δηλώσω την απόμακρη στάση που επιθυμώ να κρατήσω.

Τον τελευταίο καιρό όμως γίνεται κάτι περίεργο.
Σαν το σύμπαν να το μυρίστηκε, 
δέχομαι μηνύματα με λεπτεπίλεπτα και προσωποιημένα λόγια, 

σκέψεις και ερμηνείες ανθρώπων για μένα που με εκπλήσσουν.
Άνθρωποι άγνωστοι, αλλά και γνωστοί από παλιά.
Σήμερα έγινε και το πιο απρόσμενο,

μια κίνηση που έναν χρόνο πριν θα με έκανε ευτυχισμένη.
Και εντυπωσιάζομαι ότι το άνοιγμα της στρόφιγγας,

ξαφνικά σαν σηματοδοτημένα, 

έρχεται στην πιο έντονη επιθυμία μου για μοναχικότητα και χρόνο,
απλότητα και ουσία,
σεβασμό και ελευθερία,

εξερεύνηση και ελαφρύτητα.

Κάπου είχα γράψει "Μη βιαστείς",

μήνυμα σε μπουκάλι στο νερό.

Και η ζωή έχει χιούμορ, αλλά δεν ενδίδω.

Και εγώ δε βιάζομαι,

γιατί θέλω την πιο αυθεντική εκδοχή του εαυτού,

για μένα και τον άνθρωπο δίπλα μου.