22.2.22

Άδικο και απειλή

Ξανακούω τη φωνή μου.
"Γιατί δεν έκανε κάποια αυτοκριτική;"
"Γιατί δεν ανέφερε έστω ένα πράγμα που κατάλαβε οτι δεν έκανε καλά;"
"Όταν δικαιώνεις τις κατηγορίες του και δεν έχει πει το παραμικρό για τον εαυτό του, πόσο εύκολο θα είναι να πιστεύει στο εξής ό,τι κακό σκεφτεί για σένα;"

Έφυγα με αγάπη και μοίρασμα.
Και με περιέλαβαν οι σκέψεις. 
Καμία σημασία αν έχω δίκιο ή άδικο.
Η απειλή ξαναήρθε στο προσκήνιο.
Δε φταίει, ούτε και εγώ.
Όχι, ησύχασε καλό μου παιδί.
Ησύχασε.
Σε φροντίζω.
Και αν και όσο μπορώ, φροντίζω και εκείνον.

Δεν υπάρχουν σχόλια: