Μια ωραία εμπειρία

Είμαι στο μπαρ δίπλα στο τζάκι,
παίζει νυχτερινά κλαψιάρικα μπλουζ,
τα χριστουγεννιάτικα φωτάκια προσαρτήθηκαν στο ντεκόρ.
Φοράω τις παντόφλες και τις σπιτίσιες κάλτσες,
πίνω τσάι και τελειώνω κάποιες εργασίες για τη δουλειά.
'Εξω έχει πανσέληνο, χιόνι και ερημιά,
ζήτημα αν κυκλοφορεί ακόμα το μηχάνημα,
σα φωτεινός αστακός στρώνει το χιόνι.
Τα καρεκλάκια ακίνητα πιάνουν κουβεντολόι με το φεγγάρι,
οι κλειστές πίστες κρύβουν τις πλαγιές από τους περιπατητές,
στο απέναντι σαλέ τα παράθυρα φωτίζονται,
τα τροχόσπιτα χάνονται στο χιόνι,
απομένουν οι καμινάδες τους να ξεχωρίζουν
και το δωμάτιο με τις φλοκάτες, τις κουκέτες
και το παράθυρο που μπάζει χιονοδρομική θέα,
περιμένει να προσφέρει ξεκούραση σε μια μέρα μεγάλη.
Σκι, μουσική, χορός, επαγγελματικές συναντήσεις με τσάι και κολοκυθόσουπα,
φεγγαρόφωτο περπάτημα, βιβλίο και κουβέντα με τους μόνιμους ενοίκους.
Τα μάτια κλείνουν, τα μπλουζ και η φωτιά κρατούν.
Αύριο θα ξυπνήσω, θα φορέσω μπότες και πέδιλα,
θα κάνω δυο κατεβασιές την κόκκινη,
θα ξαναβάλω παντόφλες και σπιτίσιες κάλτσες,
θα πλυθώ και θα φάω πρωινό.
Αυτή είναι η σειρά.

Σχόλιο:
Ούτε εγώ φανταζόμουν πόσο θα τιμούσα την αγαπημένη μου μάσκα σκι,
όταν πριν χρόνια την αγόραζα εν μέσω ακινητοποιητικών προβλημάτων υγείας,
ώστε να μου δώσω κίνητρο να ελπίζω, να οραματίζομαι και να ξεπερνώ.