17.4.20

Μεγάλη Παρασκευή

Μυρίζει φρέσκο αίμα.
Το χορτάρι θυσιάζεται για το καλό του καλλωπισμού.
Στωικά τα λουλούδια περιμένουν κίτρινα.
Το εύστροφο κεφάλι της μηχανής, αλάνθαστο με βαριά ετυμηγορία.
Θάνατος!
Ποιος νίπτει τας χείρας;
Οι καμπάνες ακούγονται.
Παθητικές, μακρινές και αδιάφορες.
Το μεγαλόπνοο φως περπατά σε πένθιμο χαλί με ατάραχα τιτιβίσματα.

Πόσους θανάτους σπρώχνουμε για να κυλάει η ζωή;



Δεν υπάρχουν σχόλια: