Απλωμένα γύρω μου.
Ο πολιτισμός των ανθρώπων στις πόρτες τους,
οι φοβίες τους για τους άλλους ανθρώπους,
η επίδειξη του πλουτισμού τους,
η αφηρημάδα τους.
Οι λάμπες τους.
Στις άκρες των σπιτιών, κήπων, θυρών.
Υγρές μπάλες νυχτερινής ομίχλης.
Από το μπαλκόνι μου περιμένω να αναβοσβήσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου