Μεγάλη Τετάρτη.
Μικρή καρδιά.
Το μπλε της νύχτας έγινε αφηρημένο γκρι.
Νεροτσουλήθρες τα αυτιά μου, κυλάνε δακρυσμένες μελωδίες chill.
"Και είναι η θλίψη το σπιτικό της ειλικρίνειας.
Και η νύχτα ο μπαχτσές της"
Το φως της μέρας έκπληκτο με βλέπει να ανοίγω την πόρτα του.
Δες με , κοίτα εδώ , υπάρχω , άσε με να χαρώ σαν παιδί στα μάτια σου.
Άσε με να κάνω αυτό που κάνει τόσο κακό.
Καμάρωσέ με!
Αντ'αυτού κοιτάω εγώ.
Σαχλές φωτογραφίες σε loop.
I can't look.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου