Από το κρεβάτι μου βλέπω τον υγρό σκοτεινό όγκο.
Και πάνω του τα φώτα της Εγνατίας.
Ενίοτε κινούμενα.
Ο κούκος, τα βατράχια και τα ξένα παιδιά σώπασαν.
Ο κόσμος επιστρέφει στα δωμάτια.
Όλοι επιστρέφουμε.
Και όλοι φεύγουμε.
Αλίμονο σε αυτούς που δε μπορούν.
Ούτε να φύγουν, ούτε να επιστρέψουν.
Αβοήθητοι εγκλωβίζουν και άλλους,
αλλά δε βρίσκουν αυτό που αναζητούν.
Ο εαυτός δεν είναι αντανάκλαση.
Είναι πηγή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου