26.10.15
European again
Whose is this wisdom?
Mine, yours or life's?
Is it wisdom or is it a joke?
Genuine or enhanced?
Mine, yours or life's?
Is it wisdom or is it a joke?
Genuine or enhanced?
And what are we?
Explorers or fooled?
Explorers or fooled?
24.10.15
With
I am still there.
With all of you.
Speaking with you.
As if I am with you.
With all of you.
Speaking with you.
As if I am with you.
Crossing the borders.
Of my parallel universe.
Geometry.
Geography.
Of my parallel universe.
Geometry.
Geography.
23.10.15
22.10.15
20.10.15
14.10.15
Stories without words
I live in a hotel room.
I do my household.
Washing clothes,
few dishes, cups,
preparing my onion juice and night tea.
The Italian guy next room speaks to someone through skype.
I live in a hotel room.
With the smiling front desk.
And the large window to the industrial desert.
Earlier, I was dancing waving in the warm pool.
Now I do my household.
Listening to stories.
I live in a hotel room.
This landscape has stories to tell.
My friends, as well.
They send me their own.
Through their favorite music.
Do they know? the stories they tell me.
Do they know? The images they create for me.
The unpredictable raw of sounds, images and stories.
Cinema.
Away from home.
Feeling at home.
Listening to home.
And further from home.
My day today:
I do my household.
Washing clothes,
few dishes, cups,
preparing my onion juice and night tea.
The Italian guy next room speaks to someone through skype.
I live in a hotel room.
With the smiling front desk.
And the large window to the industrial desert.
Earlier, I was dancing waving in the warm pool.
Now I do my household.
Listening to stories.
I live in a hotel room.
This landscape has stories to tell.
My friends, as well.
They send me their own.
Through their favorite music.
Do they know? the stories they tell me.
Do they know? The images they create for me.
The unpredictable raw of sounds, images and stories.
Cinema.
Away from home.
Feeling at home.
Listening to home.
And further from home.
My day today:
12.10.15
11.10.15
Trance party στη Μέση Ανατολή
Βιομηχανική ζώνη στο Dubai.
Jebel Ali. Green Community.
Σε 5 λεπτά βρίσκομαι στο πιο εξωπραγματικό μέρος για νυχτερινό τρέξιμο.
Εκεί που ήθελα να πάω.
Στην άμμο, δίπλα από τεράστιους πυλώνες ρεύματος, και πιο πέρα...
ο φωταγωγημένος αυτοκινητόδρομος που μας επιστρέφει από τη δουλειά.
Η άμμος βρεγμένη και μαλακή από την υγρασία,
το χιόνι της ανατολής, έτρεχα να αφήσω τα χνάρια μου
μαζί με αυτά πράσινων εξωτικών πουλιών που πετάνε έξω από το παράθυρό μου.
Ένα βιομηχανικό Ποσείδι, στο ακρωτήρι, με απόκοσμη αίσθηση.
Η αίσθηση ασφάλειας με άφηνε να χορεύω μόνη μέσα στο ζεστό πορτοκαλί σκοτάδι.
Εγώ και αυτό το περίεργο τοπίο γύρω μου.
Οι πλούσιοι άνθρωποι που τρέχουν με τα γρήγορα αυτοκίνητά τους.
Οι Ινδοί εργάτες στοιβαγμένοι στα παλιά λεωφορειάκια τους.
Οι γοητευτικά τρομαχτικές κατασκευές πάνω από το κεφάλι μου.
Αυτή η αγνή άμμος γραμμωμένη από τις ρόδες φορτηγών κάθε εργοταξίου.
Είναι εκεί.
Η έρημος.
Και ο άνθρωπος.
Ποιος υπερτερεί;
Κανείς.
Στην επιστροφή, σχεδόν χόρευα. Κανείς δεν έδινε σημασία.
Συνάντησα ένα γατί.
Μου νιαούρησε στα αραβικά.
Φτάνοντας στο δωμάτιο, τίναξα τα μουσκεμένα παπούτσια από την άμμο.
Jebel Ali. Green Community.
Σε 5 λεπτά βρίσκομαι στο πιο εξωπραγματικό μέρος για νυχτερινό τρέξιμο.
Εκεί που ήθελα να πάω.
Στην άμμο, δίπλα από τεράστιους πυλώνες ρεύματος, και πιο πέρα...
ο φωταγωγημένος αυτοκινητόδρομος που μας επιστρέφει από τη δουλειά.
Η άμμος βρεγμένη και μαλακή από την υγρασία,
το χιόνι της ανατολής, έτρεχα να αφήσω τα χνάρια μου
μαζί με αυτά πράσινων εξωτικών πουλιών που πετάνε έξω από το παράθυρό μου.
Ένα βιομηχανικό Ποσείδι, στο ακρωτήρι, με απόκοσμη αίσθηση.
Η αίσθηση ασφάλειας με άφηνε να χορεύω μόνη μέσα στο ζεστό πορτοκαλί σκοτάδι.
Εγώ και αυτό το περίεργο τοπίο γύρω μου.
Οι πλούσιοι άνθρωποι που τρέχουν με τα γρήγορα αυτοκίνητά τους.
Οι Ινδοί εργάτες στοιβαγμένοι στα παλιά λεωφορειάκια τους.
Οι γοητευτικά τρομαχτικές κατασκευές πάνω από το κεφάλι μου.
Αυτή η αγνή άμμος γραμμωμένη από τις ρόδες φορτηγών κάθε εργοταξίου.
Είναι εκεί.
Η έρημος.
Και ο άνθρωπος.
Ποιος υπερτερεί;
Κανείς.
Στην επιστροφή, σχεδόν χόρευα. Κανείς δεν έδινε σημασία.
Συνάντησα ένα γατί.
Μου νιαούρησε στα αραβικά.
Φτάνοντας στο δωμάτιο, τίναξα τα μουσκεμένα παπούτσια από την άμμο.
10.10.15
Φθαρμένες παντόφλες
Πόσο λατρεύω...
Τον ήχο της παντόφλας ή κάθε βρωμιάρικου παπουτσιού που σέρνεται ενώ ο μαυροχαχαλιασμένος ανατολίτης ιδιοκτήτης του περπατά μες την ταλαιπώρια της υγρής και απολίτιστης καλοκαιρινής νύχτας...
Από παιδί μου άρεσε να σέρνω τις παντόφλες μου.
Μαυροχαχαλιασμένο γυφτάκι και εγώ.
Απόψε, εντάχθηκα και εγώ σε αυτή την άκομψη αλλά συνάμα απελευθερωτική συμφωνική ορχήστρα.
Τον ήχο της παντόφλας ή κάθε βρωμιάρικου παπουτσιού που σέρνεται ενώ ο μαυροχαχαλιασμένος ανατολίτης ιδιοκτήτης του περπατά μες την ταλαιπώρια της υγρής και απολίτιστης καλοκαιρινής νύχτας...
Από παιδί μου άρεσε να σέρνω τις παντόφλες μου.
Μαυροχαχαλιασμένο γυφτάκι και εγώ.
Απόψε, εντάχθηκα και εγώ σε αυτή την άκομψη αλλά συνάμα απελευθερωτική συμφωνική ορχήστρα.
8.10.15
Σεντόνια
Έξω έχει σαράντα βαθμούς και εγώ σκεπάζομαι με διπλές και τριπλές κουβέρτες.
Όπως πάντα δηλαδή...
Με μόνη διαφορά το νυχτερινό μπάνιο,
και μια τρελή που κυκλοφορεί με πετσέτες,
μεταξύ σινιαρισμένων έτοιμων για διασκέδαση Ιταλών.
Τελικά όλα γίνονται.
Να περπατάς ανάμεσα σε ουρανοξύστες,
διασχίζοντας πορτοκαλί φωτισμένους αυτοκινητόδρομους
και να κουβεντιάζεις με τη συνάδερφό σου
σαν να κάνεις βόλτα στην οικειότητα του χωριού.
Να δένεσαι με ανθρώπους που δεν περίμενες
απλά επειδή τους γνωρίζεις,
τους δίνεις χρόνο, προσοχή
και το βλέμμα σου.
Αχ αυτό το βλέμμα...
Όπου το στρέφω και το διατηρώ βρίσκω ομορφιά,
ανθρώπους που συμπαθώ και μετά θαυμάζω,
για τα ωραία τους χαρακτηριστικά.
Σαν άτομα.
Όλα θέλουν το χρόνο τους.
Και την προσοχή μας.
Η ανακάλυψη της ομορφιάς είναι ένα παιχνίδι για συνειδητούς παίχτες.
Όπως πάντα δηλαδή...
Με μόνη διαφορά το νυχτερινό μπάνιο,
και μια τρελή που κυκλοφορεί με πετσέτες,
μεταξύ σινιαρισμένων έτοιμων για διασκέδαση Ιταλών.
Τελικά όλα γίνονται.
Να περπατάς ανάμεσα σε ουρανοξύστες,
διασχίζοντας πορτοκαλί φωτισμένους αυτοκινητόδρομους
και να κουβεντιάζεις με τη συνάδερφό σου
σαν να κάνεις βόλτα στην οικειότητα του χωριού.
Να δένεσαι με ανθρώπους που δεν περίμενες
απλά επειδή τους γνωρίζεις,
τους δίνεις χρόνο, προσοχή
και το βλέμμα σου.
Αχ αυτό το βλέμμα...
Όπου το στρέφω και το διατηρώ βρίσκω ομορφιά,
ανθρώπους που συμπαθώ και μετά θαυμάζω,
για τα ωραία τους χαρακτηριστικά.
Σαν άτομα.
Όλα θέλουν το χρόνο τους.
Και την προσοχή μας.
Η ανακάλυψη της ομορφιάς είναι ένα παιχνίδι για συνειδητούς παίχτες.
6.10.15
Εδώ και τώρα
Μόνο αυτό.
Υπάρχει.
Το φτιάχνεις.
Το χαλάς.
Το ενσωματώνεις.
Το απορρίπτεις.
Υπάρχει.
Και επηρεάζεται.
Απόλυτα.
Από εσένα.
Γιατί λοιπόν δεν το ποθείς;
Αφού αυτό ποθείς.
Κάνε του τα μαγικά σου.
Θα σε καμαρώνω.
Και θα παίζω μαζί σου.
3.10.15
Η γειτονιά μου
Τόσο μακριά από το σπίτι μου.
Σε ένα δεύτερο σπίτι.
Καθημερινό μπάνιο στην πισίνα,
ζέστη και υγρασία,
άνθρωποι από όλες τις ηπείρους που μου χαμογελάνε,
άντρες που κοιτούν με θαυμασμό
περιμένοντας το δικό μου χαμόγελο,
ηλιοβασιλέματα με μαγιώ και
κελαηδίσματα άλλων πουλιών,
ήχοι απλωτοί, ο βόμβος του αυτοκινητόδρομου
που μπλέκεται με τον αέρα της ερήμου,
φαγητά ανεξάντλητα από κουζίνες που δεν ξέρω.
Κοιτάω τον χάρτη και είμαι μακριά.
Κοιτάω γύρω μου και είμαι διαφορετικά.
Παρασκευοσάββατο, η εδώ αργία.
Από αύριο δουλειά.
2.10.15
Φεγγάρι της ανατολής
Μετά από εξάντληση σωματική και ψυχική,
αποφάσισα να κάνω το δωμάτιο σπίτι μου.
Ενώ στριφογυρνούσα μέσα σε μουσικές
και σκεφτόμουν παραμύθια,
είδα το φεγγάρι από το παράθυρο,
όπως το περιέγραφε ένα βράδυ ο εργοδότης μου,
το φεγγάρι της ανατολής...
Η σκιά της γης το τρώει από πάνω...
http://islamic-art-and-quotes.tumblr.com/post/113788734781/mosque-and-moon-originally-found-on
αποφάσισα να κάνω το δωμάτιο σπίτι μου.
Ενώ στριφογυρνούσα μέσα σε μουσικές
και σκεφτόμουν παραμύθια,
είδα το φεγγάρι από το παράθυρο,
όπως το περιέγραφε ένα βράδυ ο εργοδότης μου,
το φεγγάρι της ανατολής...
Η σκιά της γης το τρώει από πάνω...
http://islamic-art-and-quotes.tumblr.com/post/113788734781/mosque-and-moon-originally-found-on
Παραμύθια
Τα παιδικά μου συναισθήματα.
Ο βαθύς πυρήνας που πρέπει να φτάσω.
Για τη λύτρωση.
Ως παιδί, μου αρέσουν τα παραμύθια.
Η ανατολή φημίζεται για αυτά.
Και εγώ είμαι στην ανατολή.
Στο δικό μου παραμύθι.
Το έκλεισα σήμερα.
Για να αρχίσω άλλο.