Για τον Μάριο

Είναι κάποιοι φίλοι που έχω να τους δω καιρό.

Παλιότερα μοιράζαμε εμπειρίες και καθημερινότητες.

Φιλοσοφίες, ανέκδοτα, βρισίδια.

Αλλαγή συνθηκών και χάσιμο.

Συγκυρία η φιλία;

Άνθρωποι έρχονται και παρέρχονται, δρόμοι που συγχωνεύονται και ξαναχωρίζουν.

Είναι κάποιοι φίλοι που έχω να τους δω καιρό. Μάριος.

Όταν καθημερινοί άνθρωποι με κάνουν να ξεχνάω, εκείνος ήρθε να μου θυμίσει πώς είναι να απολαμβάνεις τον χωροχρόνο της επικοινωνίας.

Να αφουγκράζεσαι τις σιωπές, τον συνομιλητή, το ταξίδι των παράλληλων ειρμών, το κουβάρι της σκέψης που μπλέκεται με του άλλου και πλάθουν μαζί κόσμους φανταστικούς. Πιτσιρικάδες.

Και σκάει μύτη κάποιος που σου μοιάζει.

Και ναι ρε μάγκα, όσο και να κρύβεσαι γιατί κοιμάσαι,

γιατί φοβάσαι,

γιατί ξέχασες,

γιατί σε βολεύει,

γιατί βαριέσαι,

γιατί έμαθες,

γιατί έχεις διαστροφικό κεφάλι,

γιατί, γιατί, γιατί η γάτα έχει ένα αυτί,

δε μπορείς να κρύψεις και αυτούς που σε γνωρίζουν.

Και εκεί ξυπνάς.

Μάριε, φίλε , σ' ευχαριστώ.

Μέχρι τον επόμενο ύπνο.