30.4.17

Ντόντο

Βρέχει.
Μέχρι να εξαγνιστούμε όλοι.
Από τα λάθη μας.
Τις αμαρτίες μας.

Βρέχει νερό στο νερό.
Σβήσε φωτιά στη φωτιά.
Οι χήνες με κοιτάνε ακίνητες και χαζές.
Ή μετέωρα σοβαρές.
Η ουσία έχασε το νόημά της.
Jet lag.

Βρεγμένη πάω στη θεραπεία μιας μεγαλύτερης θερμής μήτρας.
Με χωράει, με αγκαλιάζει, με εμπιστεύεται.
Στο μυαλό μου μια μουσική εμμονική.
Πενθεί και με ηρεμεί.

Οι χήνες είναι χαζές τελικά.
Κορδωμένες κάθονται μπροστά από το αυτοκίνητο που θέλει να περάσει.
Γι'αυτό εξαφανίστηκαν τα ντόντο.
Έδειχναν εμπιστοσύνη εκεί που δεν έπρεπε.

Δεν υπάρχουν σχόλια: