20.7.15

Καύσωνας

Ο ουρανός έχει ένα χρώμα συννεφιασμένου εμετού.
Ξημέρωμα ζεστής μέρας.
Οι ήχοι αντηχούν κανονικά.
Το σώμα βουλιάζει σε μια απρόθυμη ακινησία.
Το μυαλό χτυπιέται από καταιγίδα επιθυμιών και σκέψεων.
Παρά τον αργόσυρτο καύσωνα.

Το καλοκαίρι, όπως και η σκουπιδιάρα στο διπλανό δρόμο, συνεχίζουν κανονικά την πορεία τους.

18.7.15

Ανθρώπινη φύση

Ευγενής άνθρωπος.
Ακόμα και στο πάθος του.

13.7.15

La lunga strada di sabbia

Μόλις το τελείωσα.
Και μαζί του, το περσινό μου καλοκαίρι.
Αναπάντεχο, μελαγχολικό, έντονο και επαναστατικό.
Με τη συνήθεια του καθημερινού, στον εξωπραγματικό ιταλικό νότο.
Δεν ξέρω αν έζησα ή  ονειρεύτηκα μια απλή ιταλική καλοκαιρινή ζωή.

Pier Paolo Pasolini, Paolo di Paolo, Pier Paolo.

Σημαδούρα

Το πρώτο καλοκαίρι που με κρατά ακίνητη.
Επιπλέω δεμένη πάνω από πολλές σκέψεις και επιθυμίες.
Γύρω μου ο κόσμος κολυμπά.
Και εγώ τον ακούω χωρίς να τον βλέπω.
Ακόμα δεν αφήνομαι.
Δεν ξέρω αν θα βυθιστώ ή αιωρηθώ.
Η περιέργεια και το τίποτα σύμμαχοί μου.

Η κουτσή ελπίδα με χτυπά.