21.6.14

Απομονωμένο βασίλειο

Ένα από αυτά τα βράδια που μου αρέσει να βρίσκομαι στο απομονωμένο βασίλειό μου.
Μόνη, επαναστάτρια, με μουσικές και χορούς.
Όταν οι άλλοι κοιμούνται, εγώ κινούμαι στην παράλογη αυτή δεύτερη αίσθηση ενός παραλόγου που έχει βιωθεί.

Όσο βρίσκομαι μέσα σε αυτό, το απολαμβάνω εκστατική, τρομαγμένη και εθισμένη.
Ηλεκτρική καταιγίδα.
Δε μπορώ να κάνω τίποτα άλλο, εκτός από το να το ζω.
Του δίνω όλη μου την ενέργεια.

Και όταν κοπάζει ή κλείνει, τότε αναπολώ τις μυρωδιές του και γράφω...



1 σχόλιο:

Memory είπε...

Ωραία χνάρια
νυχτερινών αρωμάτων
που νοσταλγικά
αναπόλησες
τα λόγια σου