Σιωπή

Ανείπωτες λέξεις, αμοίραστες εικόνες, αγκιστρωμένες εκφράσεις, κολλημένα τραγούδια.

Ο χρόνος κουβαλάει τη συνήθεια και η συνήθεια τη λήθη και η λήθη δεν είναι γιατρός, είναι φίλτρο και αλλάζει, παραποιεί, στρεβλώνει και ενώ ήθελες να πεις, μοιράσεις, απαγκιστρώσεις, ξεκολλήσεις, σου λέει: έλα μωρέ...

Τόσα να γράψω, να ανασύρω, θα χαθούν, έλα μωρέ...

Στιγμές, τσιμπιές, δαγκώματα, να ήσουν εκεί, έλα μωρέ...

Λοξές ματιές σε δρόμους, κτίρια, γωνιές του μυαλού, έλα μωρέ...

Γράμματα άλλων που δεν έγιναν δικά σου, έλα μωρέ...

Ανάγκη να μιλήσω σε εσένα που δε μου μίλησες.

Να καταλάβω εσένα που με κατέταξες.

Αγάπησα εσένα που με αγάπησες.

Χρόνος, συνήθεια, λήθη και λογική.

Ποιο είναι πιο σκληρό;

Ανακουφίσου, θα ξεχάσεις.