22.7.13

Άξια

Πόσο πολύ μου έλειψες...
Εσύ γραμμή, εσύ ποιητή,
εσύ σιωπή, εσύ στιγμή.
Ανασάνω αίσθηση.
Και ακούω τον Ρίλκε:
πολύτιμη μοναξιά!
Σε μπούκωσαν οι άνθρωποι.
Χαμένοι, σε έχασαν.
Εσένα που γεννάς ζωή!

Πόσο πολύ μου έλειψες...
Άνθρωπε εσύ!

1 σχόλιο:

Memory είπε...

Ρίλκε και εσωτερικότητα είναι ένα πράγμα... σε καταλαβαίνω απόλυτα Τ.