Μεγάλη άρκτος σε μεγάλη πόλη

Τις τελευταίες μέρες κοίταξα δύο φορές τον ουρανό.

Ένα μουντό απόγευμα σε ένα αστικό μαρμάρινο παγκάκι ξαπλωμένη και πάγωνε η πλάτη μου.

Μια καθαρή βραδιά σε ένα προαστιακό μπαλκόνι ακουμπισμένη και πάγωνε η φάτσα μου.

Και χάθηκαν όλα.

Και εμφανίστηκαν άλλα.

Ζώα είμαστε, φυσικά ένστικτα που ξεσπάμε σε αστικές καταστάσεις, σχέσεις και συνήθειες.

Φυσικά ένστικτα που αποσπάμε από τη φύση.

Χωρίς να είμαστε φύση.

Μάλλον πρέπει να είμαι πιο συχνά ανάσκελα...