18.12.12

Βεζούβιος

Μάγμα.
Προϊστορικό υλικό.
Σαν τις μνήμες.
Καιρός ανάδυσης.
Λάβα.
Καιρός επιστροφής.
Εμείς.
Στα πατρικά σπίτια της Πομπηίας.
Παλιές φιγούρες σκορπούν στάχτες στα όνειρα των φίλων μου.
Θυμωμένο ξημέρωμα στα μαξιλάρια.
Ύπνος που δεν πείθει:
Βεζούβιοι σε πληθυντικό.
Ακριβείς επαναλήψεις, ακριβές απώλειες.
Ύποπτοι, ανυποψίαστοι στον ίδιο τύμβο.
Τι φταίει το βουνό...

Επιτέλους,  Βεζούβιος!
Έλουσα και λούστηκα με τη λάβα του.
Καθαροί πια, περιμέναμε τη λύτρωση.

1 σχόλιο:

Memory είπε...

Εξαιρετική ποιητική ροή.